Its been a year since my last
coffee-table-laptop-brain segment, so I hope this one would go out just fine. I
think it’s a good thing that this fb post caught my attention, and here I am,
all out of my pony excuses. time to sit down and let my hands do the talking
once more…
Lately ay madalas lumalabas sa
newsfeed ko ang mga post ng group na ito#futureworshippastor ata ang name ng fb
page or group. May pa ilan ilan na ayus ang post, may pa ilan-ilan na para
sakin ay masyadong mapagpangap at pang perpekto lang, at may ila na sadyang
nakaka urat.
First and foremost, after years of wandering
around, bumalik ako sa worship team. Morethan 2yrs din akong literal na bumitaw
sa grupo. Hindi ko na maalala ang dahilan, basta naisipan ko nalang umayaw.
Late 2004 ako ng mapasali sa Worship team ng church na kina-aaniban ko ngayun.
Kahit na musikero ako bago pa ko mapaanib ditto at matagaltagal din akong
nagging myembro ng isang sektang pang musika, masasabi ko na malaki din ang
nagging contribution ng sekta ko ngayun sa pagiging musikero ko. Pero hindi ko
rin I pagkakaila na may nawala rin sakin sa ngyari na ito, ayus lang siguro,
kahit na alam kong sa pagiging musikero, dehado ako.
2nd quarter ng taon na
ito ng bigla ko nalang naitanong sa isip ko, bakit nga ba ako natugtog sa
Simbahan? Ano nga ba dahilan ko? At sumasamaba pa ba talaga ako? Masyadong
mabigat na katanungan na hanaganag ngayun ay di ko makuha ang sagot, ang
masasabi ko lang alam ko na bakit ako nagtatanong.
Masyadong mababaw ang nakikita kong
sinasabi ng page/group na ito. Mga letrang binibitawan galling sa kanilng mga
powerta na ipilit ipapalamon sa mga utak na makitid pa sa pasyo ng aking tinitiran.
Walang Christian music, dahlia ng musika au universal na lengwahe at kahit san
ka magpunta sa mundo may pitong nota lang na imposibleng wala kang makatulad sa
naisip mong kanta. Meron Christian lyrics, at oo, lyrics lang ang
nagpapahiwalay sa kristyanong kanta mula sa pang mundong iyong kinakanata.
Hindi ko na masyado pagtu-tuunan ng
pansin ang iba nyang sinasabi, sa ngayun dito muna ako sa last kong nakita..
Una. malaki ang significance ng lyrics ng kanta
sa gustong word ng speaker, kaya hanagat maari kinakausap ko na ang speaker a
week before para malaman ang mensahe na gusto nya ibahagi. Hidni sa lahat ng pag kakataon yung gusto mo
ang massusunod, tandaan kahit ang dimonyo ay nakakaramdama ng adrenaline rush.
Hindi porket type mo yung sinasabi ng lyrics ay aawitin mo, para kang temeng
nun. I bagay ang kanta sa okasyon, oras at mahalaga sa lahat, ipag pray mo. minsan nakaka urat na rin sa simbahan na isang
buwan ng naka UP ang schedule ay wala padin line up pag dating ng araw ng
practice, pag sinuswerte ka pa mag papa awit ng bago yan ng walang alam ang
buong team. Ditto palang kita nana natin ang kawalan ng disiplina. Nasasayang
ang sense ng teknolohiya kung hindi natin to nagagamit sa ating kapakinabangan.
May time tayo mag post ng kung ano-ano at my oras din tayo manuod ng mga online
videos, pero hindi natin magawa mg group message ng line up ntn. Kaya ang
ngyayari, hindi mag tugma ang boses at nota ng banda. Dahil last minute ang
sifrahan. Powerful ang bawat letra, kailanagan isabuhay mo ang bawat salita,
pero ang tanong anong saysay ng bawat bigkas ng iyong labi kung busy ka sa
pagdala sa mga tao sa May Likha, pero ikaw mismo nakalimutan mo ng ikaw mismo
ay dapat sumamba?
Pangalawa. Maydanong nalilimitahan ang vocal power
ntn kung lagging iisipin ang kakayahan na awitin ng kongreagasyon ang nais mong
ipaawit. Kahit mababa pa yan, kung hungkag ang pagkaka-awit mo ay wala rin
itong saysay. Oo tama, ang mataas na kanta ay nakaka pangilabot at nakaka
tindig balahibo, pero kahit ang pinakamababang nota ay maari rin mag pa bagsak
ng isang dakilang luha. Wala sa taas o sa baba ang pedeng gumawa ng hindi mo
inakala, nasa pag awit yan. Kahit na basic na kanta ang gusto mong ipaawit sa
kongregasyon, kung 1st tym lang nila narinig ito, maniwala ka sakin,
daig mo pa ang mga publikanong tumatayo sa palenke at nag ngungumawa, wala
sayong papansin at ang lahat nang tao ay tulala. Maysadong underrated ang
sabihin na wag kang mag paawit ng mataas, dahil kung mag ka ganito, wala ka ng
mapapa awit halos dahil kalimitan sa kanta ng hillsong at planet shakers ay
sobrang taas, isang oktaba ang taas mula sa register n gating mga lalamunan.
‘wag na tyaong lumayo, mag focus nalang tayo sa mga local, kahit sang kanta
nalang, yung ‘akoy binago Nya’. Malamang kung susundin natin ang sinasabi nito,
malamang wala ng mag papa awit nito dahil sa maka double nose bleed na taas
nito (dugo sa isa, uhog sa kabila).
Masyadong nagiging pala asa ang
nagpapa awit sa transpose sa key na kaya nila, kaya ang kinalalabasan tamad at
nawawalan ng buhay kadalasan ang Kanata. May dahilan kung bakit sa ganyan key
kinuha ang isang awit. Ang pag lipat sa key ng kanta para sakin ay isang
kapalstangan sa gumawa ng Kanata. Wala itong pinag iba sa pagpapangalan ng
iyong aso sa paborito mong mang-aawit, hindi kahanga hanga, bagkus ay nakaka
urat, ikaw kaya ipanagal ko sa aso? Kadalasan pa, nababago ang melodiya ng
kanta dahil hindi sinifra ng isang buo at pinatamaan nlng dahil ililipat lang
din naman ng nota.
Pili lang ang pinag kalooban ng high
vocal power, pero mamari itong masanayan. Tanda ko pa yung ka banda ko dati,
pag naririrnig naming ung mga una naming tugtog, malyong malayo na sa kakayahan
ng boses nya ngayun. Ang boses ay walang pinag iba sa pikal mong katawan, kung
hindi mo sasanayin sa isang Gawain, mahihirapan ka talaga, kahit kaming nag
bibike ay kailanagan munang mag sanaya sa malapitan at patag bago kami sumabak
sa mamalalayong maka matay ahon na bundok. Kung sasanayin mo ang boses
mo sa mababa, wala kang maerarating nga.
Lastly. Masadong nalilimitahan ang musicality
at technicality kung sasabihin natin na iwasan nag mga malulupit na areglo. Kung makukuntento tayo sa katamaran na
makuntento sa anong kaya nating gawin, hindi na talaga ako magtataka kung bakit
ang tingin sa tin ng mundo ay boring. Humahanga talaga ako sa mga church
musician na nakaka pag areglo ng malupit. Una dahil sa disiplina na matugtog ng
tama sa nota, dedikasyon na ma execute ang bawat bagsak at puso hindi lamang sa
musika kundi mismo sa May Likha. Nakaka
lungkot isipin na may mga ganito talagang tao na kuntento na sa basic notes, oo
naiintindihan ko, wala sa lupit ng tugtog yan, nasa puso ng tumutugtog
yan. May munting kasabihan ang mga
native American indian na tinatawag na crooked arrow, ibig sabihin wala sa pana
yan kundi nasa pumapana yan. Wala daw tuwid na palaso, lahat ay baluktot. At naniniwala
ako ditto. Kung ikukumpara natin sa buhay worship team, sadyang wala sa tugtog
yan nasa tumutugyan. Pero ang isang malupit na arglo ay sadyang makaka akit ng
ilan para masabi na ikaw ay nabiyayaan.
Nasasayang ang talent na pinagkaloob satin kung
lagi nalang tayo makukuntento sa salitang “pede n yan” o “ayus n yan”. Oo nakaka
pagod mag areglo, kahit ako minas an nauubusan na ng imahinasyon kung pano ko
pagdudugtungin ang mga kanta na magkakaiba ng areglo, tyempo at nota. Pero hindi
ko hinahayaan na kainin ako ng salitang “hayaan nalang” dahil nawawala ung
significance ko sa team. Oo, kumakain ng oras talaga, pero kaya hindi ko to
basta pinag iisipan sa mismong praktis, palagi akong may baon, at hangat maari
ni rerecord ko na sa cp ang tunog para ma bigay nlang sa bawat isa.
Oo hindi ko sila katulad na isang technical
musician, pero lahat tayu ay tinawag para mag deklara ng isang gera. Kung hindi
mo kayang ibigay yung the best na sigaw para mabuhay ang dugo ng mga ksama mong
sasabak sa laban, sa palagay ko, bumaba ka na muna, mag isip kung ano ba talaga
ang gusto mo sa buhay. Yang galling natutunan yan, diplina lang, yung bilis
nakukuha yan tamang praktis lang, yung bali sa nota nakukuha yan sa tamang pag
aaral lang, pero yung mga talentong sadynag pinag kaloob, walang makaka gawa
nyan kundi ikaw. Naalala ko sabi nuyng drummer sa palabas na “rockstar” ni mark
whalberg nung pinaghihinaan na sya ng loob, “your job is to leave others what
only been dreaming of”. Oo, nap aka swerte mo dahil sayo napabigay ang isang
dakilang pribilehiyo na gusto ng karamihan. Tapos sasayangin mo lang sa palusot
at kung anoanong katamaran. Sayang .
An excellent song arrangement is a powerful manifestation
of how good God has been to you to have sugh a high skill and power to banner
what He, an almighty God has entrusted to you. It’s a declaration of faith, of
how good servant you’ve been to have honed those gifts to the fullest. It’s such
an underrated-ass-licker statement to tell a musician to just snuggle in their
own stupid comfort zone and be content in this lament of dying art and not let
its heart fly across this sky of clouds and ire’s. Every musician’s dreams to
create an epic story with notes and lines, no musician ever wanted to be tied
down and just look at a dying piece of art to just decay in the passing of
time. Music touches every soul, might as well create something that will touch
and lighten a heart, not only now but to forever…
-bb
