konitsiwa!!!

I'll be back...soon.

Friday, December 20, 2013

Love enough…


pain, suffering and lastly, love.



Your love's enough to see the broken hearts
Gain a brand new start with a brand new heart
As the faithful hope in things unseen
You're enough to see all the things they dream
Come to life

We're living in the Saviour today
And this day is what we have now
In this moment we have chosen to praise
And it's changing how we live now

Your love it broke my fall
It's more than enough and I need it
‘Cause I've never known better
And I'll never know better

This love will see me soar
It's more than enough and I need it
‘Cause I've never known better
And I'll never know better

Your love's enough to see the humbled man
Find the cause of Christ
With his outstretched hands
As the cripple grabs his mat to walk
You're enough to save him from the pain he bore

My Saviour
You'll never let me go
My life is now secure

My Saviour
You'll never let me go

And in Your hands my future's brighter




Thursday, December 12, 2013

…of sound and echoes



call and answer

Life, like music, we need feedback. First, you must send something to receive something. No echo was produced by itself, you must send first, and respect won’t come to you in return unless you first abundantly give it to others. Much like love, loving someone without asking anything in-return is like shouting in a vast open field under the scorching sound and no wind to answer your call, you’ll hear nothing but the screeching sound of your lost fading in to nothingness of hollow promises and expectation. It’s a hypocritical aphorism. It’s an underrated statement to tell others that you can love someone without asking something in return, cut the shit; I don’t believe in this kind of crap. Sooner or later, frustration will spring form your heart to drag you from your sanity only to find yourself  in a wishful thinking that he can love you in-return. Hands down, this will never happen.

            God is a God of order, this sentence still lingers in my ear, raped by my fellow phonies at heart, and they strive to make me swallow this aphorism. But tell me, how could I, when all I can see is disordered human beings?  Day after day, their lips utter this pure insolence, bragging about some idiocacy and salvation. I see no silver lining in this storm of egos and hairy balls. They always fall short in this slogan of them that they have no idea of what order really is. Assholes, were living in a world were genuine pagans merge with false Christian beliefs. We sugar coat all our wicked plots with words of god to cover our sinful acts.

not her...
            Looking back to this ending year, did we gain anything? Was progress in endless momentum, or did it just stumble in this muddle of apathy.  I wish change and progress was at par to summon all our reason and might to face tomorrow, but all was wasted and shadows fall from the heavens as words of blasphemies ram with our ears covering all our ideals and beliefs with sugar coated atrocities.  

            Help is soothing word for all, yet at times I find it expensive for indigent persons. I mean, where’s the logic in helping others with in right time? Help institutions and other NGO offices that serves the lavishly word HELP in a time span 8am-5pm, and mind you they have lunch breaks. When is the right time to help others? Is it when they’re at their gloomiest part of their lives and all they can do is mumble and grief in desolation? Or help is a word that should be served to all of us 24/7? If only those fucking idiots are like convenience stores, then others might have known the root word itself.

            We’re living in a free world, on a democratic country where each and every one of us abusively used the word “rights”. Yeah right, fucking maggots, may you all rot in hell! I know, you may practice your rights anytime, at any given period of time. Do whatever you want, wear whatever you want, say whatever you will, it is your right, and you were born a freeman, no leash to hold you from bitter atrocities of life. But still, mind you that you’re still accountable for each and every decision you’ve made…and lastly, forget not, that I, also have the right to mock, assault and humiliate you. It saddens me to think; that these free worlds were living in has no sense of reasoning, from degraded fellow human being, to shit-fest-programs on national television. Here we are at the dawn of a new era were t.v. programs here in our country is based on fellow Filipino being degraded relentlessly by upper class, then what? We expect OFW workers to work with a head held up high attitude? That’s bullshit; it’s the main reason why domestic helpers are battered in foreign countries, and we still have the guts to act somewhat cool in front of others…fucking assholes.
           
its only a toy dad!
As I was looking at a flea market early this morning, I notice one thing; toy vendors are marketing toy gun excessively, hanging around their stalls like there’s no tomorrow. They hang it there with only one thing in mind, to attract little boys and mold them to criminal at heart. And we expect them to grow up real men with honors and diligence? Hypocrites.


            In a world were cause and effect is at constant pace and at par, it’s better to think twice all your plans before putting it into actions. Helping others is the only thing that must be initiated without considering a second thought, an act on impulse, for it takes no other second to stretch your helping hand. Other than that, act carefully. As bright as the sun, newton’s second law of motion will always be at hand, for every action there will always be an equal reaction. Love everyone, including your enemies, give more, expect less, give praise to others and humble yourself. Remember, musician should be behind his axe and photographers should always be behind her camera, not in front of it…might as well, mix with the crowd, listen, or be a model.






not me...them


Tuesday, November 26, 2013

The passion of the thief



eyes of an ice






            Sa patuloy na daloy ng panahon, tila pagulo-ng-pagulo ang sitwasyon ditto sa mundo. Ang mga dating magkaka-away ay magkakasama na(good thing), at ang dating naglalakad ay  ng nag-iinom araw-gabi. Ayus na sana to, pero kung sa kalokohan ng iilan ay madami ang nadadamay, parang hindi naman  ata tama ito. Masaydo naman atang madaya and tadhana kung kasali lagi ang matino sa parusa ng engot sa mga tarantado, kung magka-ganito, patuloy lang sila sa pagnanakaw at patuloy lang tayo sa pag-ako sa kanilang kakatihan, wag na natin silang sitahin o pagusapan pa, ibigay na natin sa kanila mismo ang produkto at hayaan na tarantaduhin tayo. Isipin mo, ninakaw nila babayaran natin? Para narin tayong nagpatae sa ulo at hinayaan na ihilamos pa sa mukha natin ito.

            Nakakalungkot lang isipin na yung mga inaakala mong matino ay sya palang tirador, bigtime pa, pero tulad ng paulit-ulit kong sinasabi, tip of the iceberg palang ang nakikita natin. Pas malaki pang systema ang nasa ilalim nito. Bakit mo bibilhin ang pede mo naman kuhanin, at bakit mo babayaran ang pede mo naman pagkakitaan? Engot ka pag ginawa mo to. Sa personal ko lang na opinion, walang tao ang nagreklamo sa isang mailng sistema kung sya ditto ay nakikinabang. Bakit mo itatama ang isang bagay kung ditto ka kumikita? Walang lalaban ng patas kung ditto sya nakatikim ng ginhawa,at walang nag sumbong sa pulis kung sa ganitong bagay sya kumikita. Bakit mo itutuwid ang daang baluktot, kung ang mga perang ginusumot, ay isa ka sa humahakot?

            Minsan iisipin natin, hindi ba sila natatakot o sadyang malakas lang ang loob nila? O baka may nakakalimutan lng tayo, baka sadya lng silang mga tarantado. May konsensya naman sila, minsan sila sila nadin ang nagtatanungan sa bagay na ito... Ang pagtatanong ng magnanakaw sa kapwa nya magnanakaw kung tama ba o mali ang ginagawa nila ay walang pinagiba sa pagtatanong ni hudas kay annas at capias kung tama ba o mali na hinudas nya jesus.

            Pero bakit nga ba humahantong sa sumbungan, bentahan at laglagan ang magkakatiyap? Siguro sa seryosong pananaw, isipin mo lang, ang katiyap nagrereklamo lang kapag kulang ang bayad, o hindi napartehan, onsehan sa madaling salita. Hindi ba’t nakakatawang isipin na bigla silang tinubuan ng konsensya, instant conscience? Tutubuan kaya sila nito kung nalagyan sila ng higit pa sa gusto nila, at idagdag mo pa ang mga senador na biglang nag guilt trip at kung hindi sinoli ay tinangal ang kanilang mga pork barrel. Ayus sa allright hindi ba…pero ang lahat ng ito ay mawawalan ng saysay kung hindi mahuhuli ang pinunong kawatan. Patuloy lang tayo nyang pagtatawanan habang sabay-sabay tayong sumasayaw sa balse ng kanyang katusuhan.

            Iba talaga tayong pinoy, masyadong madiskarte, lahat ng pedeng pag-ka-kitaan ay papatulan natin, noon lang nakaraang bagyong pablo, madami atang bayaning Pilipino ang nagtulak ng mga timirik saksakyan sa mga nabahang lugar sa kamaynilaan. Ang ilan gumawa pa ng mga improvise na transportation para lang makadaan ang mga tao patungo sa kanilang pupuntahan, kung magkano ang talent fee, eh bahala ka na kumarkula. Ayos sana to kung tunay at bokal na tulong ang ginagawa nila, pero hindi, diskarte ang tawag ditto. Nakaka-adwa lang isipin, hindi lang basta 20php 0 100php ang sinisingil nila lalo na sa may pasay kung san libo ang sinisingil nila lalo na sa mga desperado nating kababayan na papunta na sa ibang bansa para mad dildil ng dugo at pawis. Mga buraot. Kahit ditto samin, may mga instant tollgate sa mga daan na liblib para sa mga tumatakas sa HPG o LTO na walang ginawa kundi mang huli ng motor. Pero syempre kahit san mo tignan mali padin ang mga naka motorsiklo sa hindi pag tupad sa batas, pero yung maningil ka para sa daan na hindi sayo, isang malaking hinlalato ang para sa inyo.


            Naalala ko nung minsan, araw ng lingo, papunta ako sa isang kaibigan ng mapansin na may checkpoint, gun-ban (pero sa di ko mapaliwanag na salita, hindi ko alam bakit lisensya at rehistro tinitignan nila, pabababain ka sa motor at bubuksan ang compartment, eh bawal to) at dahil sa matigas mukha ko, umiwas ako ditto at dumaan sa isang top-secret-with-instant-toll-gate na daan, at ayun only to find out na sarado na pala ito. Ayus sa alright, at tila isang tagalog action movie na parang mauubusan na nng paraan ang bida biglang may sinugo si donya enkantada na isang engkatarantado para para offeran ako ng daan sa halagang 20php. Ano daw? 20php? Ano ko gago, hindi na oi, papahuli nalang ako at sasabihin sa mga pulis na anak ako ni napoles,burat at yun. Di ko kinagat umikot nalang ako.di pa ko desperado para patulan sya.


kasya ka pa!

            Sa totoo lang, mula nung nagka-motor ako, tamad na tamad na akong sumakay ng jeep. Dahil ito sa ilang kadahilanan. Una ay dahil sa ang bagal nila, pangalawa ay nabuburaot ako sa pagtigil nila sa lahat ng kanto at pag minamalas ka ng todo, ang masasakyan mo pa pag late ka ay yung lintik magpatama eh magpapagas pa ito. At ito ang isa sa makikita kong katamaran ng Pilipino.

            Gasolinahan, hindi ko alam kung tamad ba talaga ang mga pinoy , o, sadyang batugan lang talaga tayo. Hindi ko din alam kung tyo lang sa mundo ang may gasoline boy, dahil si takumi (initial-d) ay ito ang trabaho. Siguro madami pang ganito sa ibang bansa, pero hindi siguro sa katulad natin na 3rd world country. Sa personal kong opinion, isa syang matibay na ebidensya ng katamaran at kaartehan nating mga pinoy. Kaya masyadong mahal ang gasoline ditto, subukan natin silang alisin baka mag mura. Oo naiintindihan ko na hindi ganun kalaki ang sweldo nila, yet still. Ayaw natin masira ang japorms natn, nakakapagod mag operate ng mga automated gas fuelling pump kaya ayaw natin ditto…tsk, ang tamad natin talaga.

            Sobrang okray ng bago kong boss, pag di mu nabuhat ang isang bagay, bakla ka, pag di mu nagawa, tamad ka, pag di mo inayos, nagtatanga-tangahan ka. At yung mga hindi gumamit ng tools, eh mga bobo. Naalala ko, ng minsan pumasok sya at mapansin na hindi nalinis ng ayus ang glass panel ng tindahan. Obyus daw na maliit dahil hindi naabot yung taas na bahagi ng salamin, bobo daw dahil di gumamit ng hagdan, at tanga dahil di ginamit yung bangko sa tabi nito. Tama sya, pero may mas malalim pa itong pinag-huhugutan.  Masyado na atang naging alibi ng maliliit  na maliit talaga, gas-gas ng linya yung papa-abot sayo dahil di nila abot, katamaran?

            Nakakaburaot lang, imbis na gawan ng paraan, papakisuyo sayo. Kahapon lang nakisuyo yung pinakamataas samin:

            Jezza: kua ian paabot nung liner.
            Ian: ayan sai bok mas matangkad           
Ako: aling liner?
            Jezza: ayan! “with turo sa over head ko.
            Ako: liner lahat yan alin jan?
            Jezza: kahit alin.
            Ako: ba, magkakaiba ng design yan, pano kung mali?
            Jezza: kahit alin.
Ako: bahala ka basta kukuha ako. “inalis ko yung nakapatong at binigay yung isang inner na ang design coffee float.
Jezza: balik mo to. “yung inalis ko”
Ako; usapan natin abot ko lang yung liner.

Pagdating sa office, sabi ni mam pre mali yung kinuha, ubusin muna yung coca-cola glass. Lumapit sakin at palitan daw. Iniwan ko na, tangna kaya nga may 3-step ladder. Tinuturuan ko maging tamad ang mga to. Kung lagi nalang alibi ng maliit ay di nila abot, tangna wag na tayung mag-hire ng maliliit diba? Sabi nga ni papa joel, ay tanga, kaya nga may hagdan. Ignorance is a word excessively abused by my many.

            Yet on the contrary,

Dumarami masyado ang marunong sa mundo, yung mga taong pag tinanong mo kung marunong magtayo ng bahay, sasabihin sayo ay oo, pero pag nagtayo ng poste ay pabalagbag, di mo alam kung matutuktukan mo o uuwi ka nalng at susunugin mo ang sarili mo sa sobrang badtrip. May mga taong pag tinanong mo sasagot sayo depende, minsan pag inabot ka talaga ng malas sasabihin sayo, madali lang yan, pero pag sinabi mong ipaliwanag sayo, puti na mata mo, wala pa din masabi ang mga ito. Mga buraot ang tawag ditto.

            Opinion ko lang to ha, pag sinabi ng mahal mo na hindi mo sya na-alagaan ng tama, iwan mo na yon, gaguhan na ginagawa nyo, yaya kailangan non, hindi bf o gf, muli opinion ko lang yun, back to regular programing…

help?
            Napanood mu na bas a television ang ngyari sa LEYTE? Sa ka-VISAYA-an, sobra ang dinulot ng bagyong Yolanda, o “typhoon haian”. Mass devastation, hunger, sorrow, hopelessness, any word of pain and grievance that you can imagine was generously cast upon that area by mother gaea. Wala ata akong nakita kundi destruction. Nakakalungkot mapanuod sa tv, nakakabahala yung mababasa ko sa dyaryo, at nakaka ligalig ang nadidinig ko sa radio, sa mga networking site trending ang mga tungkol ditto, pero kung bakit “like” ang ginagawa nilasa mga litrato ng mga kawawawang tao, hindi ko talaga mauunawaan. Parang “like” pa nila yung ngyari.
           
            Pero aminin mo…sang media mo ito nakita?

            Iba talaga ang television, isipin mo, kung di pa natin nakita sat v yung insidente, wala atang kikilos para tumulong, kung di pa kumalat sa mga networking site, wala ka pang kilos na gagawin. Lahat ata ng decision sa mundo naka salalay sa nakikita natin sa tv. Masyado na tayung media oriented, kung di pa natin makikita sa tv, wala pa tayung magagawa.

            Sayang lang, hindi ba? Lahat ng gagawin natin depende sa kung anong dinidikta satin ng Mercado? We are deeply affected by the recent catastrophe and moved by it, seeing those dead carcass makes us weep and mumble upon ourselves, those human being carrying lifeless  corpses unknowingly. Yes, it manage to slip a tear from my eyes, but tell me, weren’t you moved by it? Lahat ng tao sa buong mundo, thirld world country o hindi o tumigil sandal para tignan ang kapatid nila na nasalanta. Madadama mo ang pagmamahal, affection, mula sa bawat bansa na handing tumulong satin, pero kung san napunta yung pera at mga in kind, ay ibang usapan na.

            Pero bakit nga ba, yung ngyari sa leyte ay napansin natin, samantalang yung nagugutom natin na kapitbahay ay wala tayung ginagawa? Sadya lang ba tyumng mga mapag-imbabaw, o nakabatay lang tyu sa nakikita natin sa tv? Harap-harap na natin nakikita yung tugom,kahirapan at kung ano-ano pang senyales ng kawalang pag-asa sa ting paligid epro wala tayong ginagawa, bakit? hindi kasi to pinapakita sa tv, hidni kasi to na feature sa paborito mong programa. Napansin mo ba to?


            Ayus n asana talaga to, kaya lang, masyado na atang naabuso ang salitang ito. Masyado ng umasa ang mga taga doon sa tulong, relief goods at kung ano ano pang bigay. Umalma ang mga taong naapektuhan ng bagyo ng sabihin ng DSWD na titigil na sila sa pagtulong sa mga ito, bagkos, sisimulan na silang turuan paano mamuhay. Hindi nga naman tama na turuan na sial mamuhay habang walang natira ni isa sa kanilang kabuhayan. Pero hindi rin tama na patuloy nilang ikatwiran ang sakuna at umasa nalang sa biyaya. Para sila mga israelita na mamumulot nalang ng mana sa umaga…ayos! Paulanan na nga lang natin sila ng ga-plangganang nutribun tulad ng sabi ni Anthony pangilinan.



weh?

           
Passion…

: a strong feeling of enthusiasm or excitement for something or about doing something

-Merriam-Webster
                                                                                                                                        
            Sabi ng kaibigan kong si Merriam, ito daw yung malalim o matinding pagnanais sa isang bagay na ginagawa. Sa isang madaling salita gustong-gusto mo yung ginagawa mo. Ayos diba? Parang kung iisipin mo, yung “the passion of the Christ” ni pareng mel Gibson,  tila yata may pagka-masokista (sorry for the word) si Jesus, isipin mo naman, passion.

            Isang kaibigan ang nagpa ala-ala sakin ng salitang ito, si maan. Bakit ka nga ba hihingi ng kapalit sa bagay na gusto mong ginagawa? Bakit ka maghahanap ng dahlia sa bagay na masaya kang ginagawa at bakit ka tatamarin sa bagay na gusto mong ginagawa? Sobrang nakalimutan ko na ang salitang to.  Salamt sayo kaibigan.

            Dati hindi ako ngtuturo ng musical instrument sa mga taong gusto lang magpapogi, bukod sa sakit lang sila sa ulo, walng I aasenso sa larangan ng musika ang mga ganito, sa personal kong opinion, incentive mo nalang na maatract ang crush mo kung magaling ka na, pero kung alam mo palang ay D-A-G-A at sobra ka pa kay Sir steve vai magpa-ikot ng gitara o mag head bang at kumain ng gitara, eh umuwi ka na inyo at baka maihataw ko sayo gita ko. Ang mga ganitong tao ay walang pinag iba sa mga lalakeng nakikipaglaro ng volleyball sa mga c-mate nilang babae na hindi marunong pero spike sila ng spike…nakakaburaot. For Gods sake, kung gusto nyo mag papogi dun kayo sa varsity.matino pa yung dalawa kong youth na varsity player, hindi mo aakalain na halimaw sila sa sports nila, dagdag mo pa si jayjay na isang halimaw pa pag dating sa ping-pong.
Mahirap nga naman gawin ang isang bagay na wala don ang puso at isip mo, at isa sa mga rason kung bakit nag-e-excel ang tao sa larangan nya ay…passion. Ngayon naiintindahan ko na kung bkit ayaw na humayo o magbahagi ng salita ng Diyos ang Pastor ko, hands down, wala na kong masasabi.

            Napansin mo ba, pag nag bas aka ng biblia, ang mga propeta naglalakad, nagugutom, binubugbog o kaya pag sinusuwerte talaga, pinapatay. Ang mga apostoles, may gulit trip ata sa pag hayo kung san-san at ayaw paawat kalalakad papunta sa mga tao, ang mga sina-unang misyonaryo bangag ata at inuubos ang lahat ng meron sila makarating lang sa ibang dako para maibahagi ang salita ng diyos, si Tolstoy hindi pari, misyonaryo o pastor ay nagbenta ng lahat ng kanyang ari-arian para ipamigay sa mahihirap. Ang mga pari, pastor at ministro ngayun napansin mo na ba? Oo, nakasunod sila sa daloy ng panahon, may cp, laptop at projector, no offense ako sa bagay nay an, visual aids ika nga. Pero napansin mob a, lahat at ng mga yan ngayun naka tsedeng, motor, at kung ano pa na pede mo maisip na pede nilang sakyan. Nabago na ang job description nila. Noong araw ganito:




right!



            Preachers, Ministers and Priest job description:

            You will be accused of wrong doings in Gods name everday.
            You will be verbally abused over and over again your only incentive is nothing.
You will be emotionally assaulted, physically battered and mentally tortured day and night and if given by chance, you’ll be stoned to death, crucified upside-down or burned alive…guillotine is exclusive at rome only.
            You must endure a lifelong walking without any means of transportation for no one will want to give             you a ride.
            You will be worse than a pauper for you owe nothing.

            Prayer and fasting is your best friend
           

Peor ngayun eto na.

            Monthly salary of ************* with incentive and bonuses tax free!
            Free meal allowance, gas allowance, pantry allowance ____________(insert any allowance that you            can think)
            Free ride (depends on the income of your church)
            You can pesterize your congregation whenever you like, you’re the boss, just like big D.
            You can always pass the burden to your subordinates and just hang around and play PS3
            Sss, philhealt, and pag-ibig are included




passion!
.




            Nakalimutan ko na bakit ako tumutugtog, kung bakit ako gumawa ng blog at kung bakit ako gumawa ng photo blog, dami xadong excuses. sa huli ako lang ang gumagawa ng mga ankla na hihigit sakin patungo sa katamaran at kawalang buhay. Habang nakatunganga ako ditto, ang iba ay patuloy sa pag asenso at pagbabago.walang senyales sa taong tamad, at walang simula ng bagong bukas sa mga taong nabubuhay sa nakaraan. Pasinin natin ang mga Jehovah’s witnesses wala silang new year kaya napag iwanan na sila ng panahon, pero muli, ibang topic na ito. Hindi kao naniniwala na may taong gumagawa ng buong puso sa isang bagay ang humihingi ng kapalit, kung magkaganito, hindi pasyon ang twag ditto, business. Hindi na ko nagtataka kung bakit hindi ganun kadami ang naakit nila, sa personal kong opinion dapat lahat ng pastor my crash course sa people management at marketing strategy. Sabi ng isang pilosopo, kung lahat dawn g nagbabahagi ng salita ng diyos ay tulad ni Hesus, marami ng kristyano ngayun, ang problema? Nabuhay na tayu sa imahinasyon na tao ang lumalapit sa ministro…grow up man, it’s the other way around. Read the bible.





i was just wondering...was stealing a passion?


Monday, October 28, 2013

Hallucinated dreams…

got it?


Soaring high above the clouds of foolish disguise,
We pass this line of confusion and vice.
Death cuddles his scythe and wanders in fright,
As we pave this calamity of atrocity with all our might.
Sadness and apathy strays in chaos,
Trembling in fear of sound and echoes.

Years of blinded hunger,
We silently dwell in hate and anger.
Lavishly seated in ignorance,
I stumble in this painful grievance.

Tears manage to slip from your eyes,
Yet we manage to fill that emptiness inside.
Sanity shouts in awe as we tear down this wall of insolence,
Forever we will shine with utter benevolence.
Ditching hopelessness in this muddle of fallen desires,
Smothering faith in sugar coated ire’s.

Fate storm our hearts in this battle of pride,
No matter what, never will I forfeit this fight.
Destiny might desolate us,
But never will I leave us.
For, I shine in this art called love,
And forever you will be my love.

Desperate cries resonates in hollow sound,
We circle in this mess round and round.
Longing for your arms amid this war,
Oceans collide forever inside our hearts.
Darkness hides behind our smiles,
Still, we cleansed all this hatred and lies.
Love forged this lightness upon our souls.
Till eternity, I will be yours.

Sunday, September 8, 2013

A week of torment beneath the ever changing sky

smile


Agony storms her heart relentlessly, and the pain in her eyes starts to drench her life in sorrow.
She’s missing him, and she can do none to ease the longing inside.
Happiness was breach by sadness and apathy, she weeps silently in lamentation.
Hurting was ever present, and this feeling is killing her.
If only fate was on her side,
If only eros was on their side.


A chromatic tuned feeling start to rise from deep inside, a fluctuating sadness engulfs her reasoning, and no more smiles can be seen in her eyes. 
Looking for him is a mission in her heart, but waiting for him is like waiting for a raindrop under the scorching sun.
Her love was decrepit and faith was shattered,
No ray of light to guide her flight.
Her happiness wanders round and round,
She laments in misery as her tears collide with the ground.


Silently, she sunk in this sea of trepidation as she lament on this inevitable hurting.
Communication was at lost; love was muddled by fear and inconsistency,
And the only thing at par between them was aggression.
Dispute soars above their heads as they ruthlessly shoot fiery words of ignorance.
She stood frozen as her dreams and beliefs start to fall down right before her eyes.
She smothers herself with sorrow and regret;
What will happen now?
Now that everything she believed in was all a lie.
When everything she sees was a pretext of a far worse hurting,
Will she ever weather this oblivious atrocity?

Sunday, August 25, 2013

Liars and Robbers under the scorching sun…

im whispering behind you backs



            Parasites, they disguised as saints and somewhat beatified in front of our eyes, but they rotten from the inside-out. An arsonists at heart, they have mastered this art of burning us down, pointing all this blame unto us; they fly in this dementia of utter insolence and disgust. It is by their hearts that they have been master craftsman of lies and deceit and at times robber and thief.

            Pretension and deception is always at hand, stealing our dreams right before our eyes, and who’s to blame for this oblivious act? None but us, for we let them do this to us. We pampered this maggots like baby at heart. We lavishly followed all their evil plots, letting them to burn us down to ash. Sadly, we walk like a blind mice in the dark, we just follow their wicked voice like a thin ray of light, yet beneath this deception is another wolf in a sheep skin.

            They devour our moral and rights and we act none to stop this madness, selling ourselves to the devil of this land, we ignorantly reside in this muddle of atrocity. How long must we stoop down right before this arses? Can we not stand up and fight? If only we can open our eyes and see beyond their deceitful smiles.

            We strive so hard to please their ass, yet all they do is dance in this syncopated music of vice and corruption. We maybe liars and robbers under the scorching sun, still, there a big demon that’s been manipulating this crowd. As long as we waste our time fishing these petty thieves, we’ll gain nothing but hollow praises and insipid smiles. No kudos to all of us.  And for all I care, there’s an ego-bloated-flat-chested-demon that we must struck down first.

           

            

Sunday, July 7, 2013

Aristocrats, Puny-gods and Posh Vagrants…


she has nothing to do with this, i just find her attractive. lol


            Isn’t it how funny how we Filipinos love to be Posh and be so maarte, yet we’re all walking round-and-round, endlessly, in this slum crated by those filthy politicians and demi-gods. We try so hard to act like somewhat cool or a high-class vagrants and vagabonds. We pretend so much that we forgot that we are descendants of Negroes and not from Mark Anthony nor from any Alexander the Great to be that noble as we pretend to be. You see, this mentality is a cancer in our society that kills us silently. It eats up our souls and pride that we crave for it too much, I mean, we came from an ancestors of barefooted dim witted mongoliods, yet were so ARTE to walk even a short distance, our roots are from some barbaric morons that has been cast out from other nearby island, still, we act like phoneys at heart, the reason, cause were so high-class squatters and someone might see us and it’s a humiliating scene. They might think that were POOR, indigent as one may say, and this thoughts bother us so much that no matter what, we will try are best to be, sophisticated as we can be. It sickens me to think, that this mentality has engulf our personalities and we care none too polish this great err of ours. Slowly, we Filipinos lean towards an idealism of an arse kisser whom we all hate deep inside.


            Try walking on our street, choose the time, and you’ll get dazed due to the thick horde of street vendors and paupers. No one cares anymore on the silent art of walk and conversation. We are mentally focused on our cell phones that we have neglected the essence of our friends presence in this little journey called going home.


kasya pa lima!
            Have you ever rode  a PUJ or A PUB where a fucking-aristocrat is present, this are those great-human-being that doesn’t care for others, they wouldn’t even give you a snip when you say “paabot po ng bayad”, cause your money is so dirty that it sickens them to get a touch of it. Sorry for you and your fare, you’re being degraded right before your eyes. Isn’t this scene a bitch? I mean, grow up puny-gods, It’s a PUBLIC-UTILITY-VEHICLE, not a private car that you owned to snub other heed to pass their fare towards manong driver. Or maybe, rent your own taxi, assholes.

            Try going to Lucban, Quezon, and order a pancit-habhab, let’s see how you will dig the food. And for starters out there, pancit-habhab is a noodle food that is intended to be eaten barbarically. No chopstic or fork, just you, the noodles and you mouth.


            I don’t how things are done in the big city, but here in the rural, everything must be done with a posh. I’m in a town where past Filipinos “those that have forgotten that they are pinoys due to leaving in other countries for too long”, loves to tell how well those countries that they had been. They will relentlessly assault our country with words of onslaught just to tell you that they have great dough’s in their pockets I’m in a town where puny-gods uses fork on a sandwich and loves to complain on how hot this country is. I’m in a province that has many tourist attractions that I haven’t been to, the reason; it’s only for the demi-gods who can afford the price. I’m in a country where public-officials are lavishly seated in an air-conditioned room, where on the other hand, the tax-payers, wait-in-line for hours with a sweated armpit, isn’t fun?


            As I said in my past blogs, one of the major causes of our traffic jams is due to those “filipinos-feeling-demi-gods” that hates to walk even a small pace. They hate it so much that they will do anything to not get off from their respective rides in the right unloading zone, to hell with this attitude of ours, not to mention our “katamaran and kabalasubasan” you see, we have perfected the art called “ late” that all around the world it has been altered to Filipino time.
 
poverty? nope, photography. 

            Ahh, Filipino time, I’d been foul of this one to many. This mentality  goes back to Spaniard colonialism days were members of the upper class loves to be late on gatherings to be somewhat special, and here we are, 100yrs after, we are being eaten alive by this stupid arrogance of our fore-fathers. Insolent fools. Maybe you can do this if your one of those puny demi-gods of the country, unless your surname is Ayala, Sy, Zobel or Tan, you don’t have the right to act like you’re somewhat special, and seriously, I think no one should act to be one.


            More than being a “tamad-at-heart”, we pretentiously love to be a classy third-world-country. I mean, what the heck man, where no Italy or Australia nor any civilized country for us to raise our head so much. This country produces world-class delusional and pretenders that they hate this country more than their stinking selves.


            After years of riding vehicles, fog eyes and dreams due to immense smoke produce by this four-wheeled-monsters, the government of Europe comes to a decision to lessen all gasoline means transportation in their country and campaign what us, human have forgotten due to years of laziness, walking. From highways and big roads for vehicles, they slowly rehabilitate this to walk-ways were pedestrians can walk-and talk long hours without being hassled by vigorous drivers of larger vehicles. They tear down old buildings so they could put up flea markets for passer-by, it was a drastic move, but it paid really well. Slowly, the old busy streets, are gone, no more foggy eyes, and noisy roads due to drivers honking their horns relentlessly to avoid the traffic jams.


            Few days ago, me and a fellow workmate was talking about our bike, I told him that, having a bike is a disease that robs our pocket diligently. On what ground, he says. I told him this, “at first all you do is walk around, then you’ll see a person on a bike, you tried so hard to have one, and now you have your own, but contentment is a word that would never exist for the like of us, tell me, don’t you get envious when you see other bike that are much more powerful than yours? Bike that stand among the rest?” end of our small talk, I made a point; he knows that I’m right.
 
contentment.

            Dream is for everyone, even paupers have one, but believe me, envy and contentment are words that contrast with each other. They will forever live worlds apart, yet they will always light the imaginations in our hearts to dream. We Filipinos will continue to dream to be somewhat peer-of-the-eye. It’s a trend that we go gaga from time-to-time. How long must we dwell in this chaotic dream of false aristocracy, how long must we live in this world of pretentious bitches that loves to gracefully stoop down on us? grow up Philippines, we’re a third world country, nothing more, nothing less.

           

            

Monday, May 27, 2013

Hydroponic crap…

can i do this to you? pls...



            Conceitedly, she loafs around with her flat chested breast.
Bragging about her beauty, she stoops upon him like he was a dwarf in her eyes.
Living in a self-made pedestal, she boasts about her perfect life.
Everyone stops at the awe of her presence, yet she manages to return a snip of her affection.
Arrogance roams inside her mind, believing in a delusional world that she is an attractive young lass. 
Like a megalomaniac, she wanders around the town.
Beauty was raped and respect was far behind the clouds.
She storms the crowd with her lovely eyes, yet her soul was rotten inside.
           
            Was it was not a big mistake to let her live in this world?
Was it right to lend her our hands? 
A wolf under a sheep skin she is, now she pesterize his mood in every single aspect.
Like a ticking time bomb, she roams freely without her knowing the disgust she leaves behind.
 A suffocation she cast he could not take.
How long will he lived in a world of chaos and nightmare, how long will she act like a goddess?

It sickens him to think of what have become of her,
or was he too naïve too see the evil that lurks behind her lips?
A flat chested demon that rose up from hell to cast grief and sorrow upon men,
she was sent by the devil to ruin the lives of men.
And I for one raise my middle finger in rebel with her trip.

             

Tuesday, May 14, 2013

Evil Clowns and Wicked Politician’s…

puro ka-bayag-an lang ang paguusapan natin!


            Eleksyon nanaman, panahon kung san ang mga politico ay buong babang loob na kumakandidato at kumakatok sa mga pinto natin, babatiin ka at kakamayan wag mo lang silang kalimutan sa araw ng halalan. Panahon nanaman kung san ang bawat aspirant ay nagiging contestant ng PGT, Politicians Got Talent. May kakanta, sasayaw, kakain ng bubog, ipapako sa krus “san kaya ito?”, at kung ano ano pang talentong pede ilabas para lang sila matandaan ng mga mangmang kong kababayan. May makikikain sa bahay mo, may makikitulog, makikiligo at kung ano-ano pang pwedeng gawin para lang makasalamuha ka nila, maglalakad kasabay mo, makikiyosi sa erpat mo, kakain ng nakaka-kamay sa meeting de abanse, yung iba pag matindihan na talaga, taas pa pati paa. Ang mga pinoy nga naman, gagawin ang lahat manalo lamang.

            Kanya kanyang diskarte ang mga politico manalo lang, at masiraan lang ang kalaban, kanya kanyang batuhan ng tae, walang nakakapansin na sa pag kapit nila ng tae, sila mismo, amoy tae na ang mga kamay. At tuwang tuwa naman tayo sa komedya ng mga payasong nangangandidato, kung ano anong programa sa television ang ginagawa mapasaya lang tayo sa araw-araw. Gera ng mga kuto. Kulang nalang ay lumabas sila sa face to face ni Amy sa ch. 5 at dun makipagsabunutan habang pinagtatawanan ng mga tao. Sabagay tayong mga Pilipino ay likas na masayahin, kaya nga sumikat sila katsupoy at palito sa ating bayan, idagdag po pa si rene requestas. Masyadong maka masa ang taste ng mga kababayan natin kaya nakukuha nila ang kiliti ng mga tao. Sa panahon ng elelksyon, gaano mo kayang balahurain ang sarili mo manalo ka lamang. Eh ano kung nagtapos ka sa Harvard Law School, kung graduate ka ng MIT o sa Universidad ng Pilipinas. Walang saysay yan kung di ka marunong suma yaw ng Gangnam Style. Ano kung cum laude ka ng isang sikat at mamahalin na Universidad, baliwala yan kung di ka kakanta ng pusong bato o ng kung ano-ano pang katarantaduhan sa entablado. Mas katatawa-tawa ka, mas maalala ka ng tao at mas malaki ang tsansa mo na iboto ka nila.

            Ditto lang samin sa laguna, masyadong showbiz ang laban, sabagay, dating artista si Gov.ER, at dating nagtatarabaho sa isang TV station si egay. Kulang nalang ay mag barilan sila pagkakatapos ng mahabang palitan ng maaanghang na salita, kung sino ang bida at sino ang kontra bida, ay bahala na kayo sa bagay na yan. Dahil kung ako tatanugin, boboto ko na yung taong nagnanakaw habang gumagawa, kesa puro nakaw wala naman ginagawa, pero sana mas may iba pang choices. Paulit-ulit nalng na sila ang pagpipilian mo, naturingan tayung democratic acountry, ang choices naman masyadong limitado. Ang masakit pa nito, kung hindi artista, eh gustong maging artista.
           
            Pagandahan ng jingles, palupitan ng poster, pa astigan ng stickers. Pero kung battle of the showbiz ang gubernatorial position ditto samin, wala yan sa pagsanjan laguna. Dahil ang labanan sa pagka vice-mayor doon ay battle of the food chains. KFC VS McDonald’s. Ka Fred Capsitrano vs terryl gaMit.. pati poster matatawa ka sa kanila. Dahil kuhang kuha ang pati mga logo ng mga food chain na ginaya nila. Lamag lang si gamit, dahil ang food na pinamigay nya ay galing talaga sa MacDonald’s.

            Naalala ko, nung unang taon ni Cong. Egay, tinalo pa siguro nito ang vote buying, mahina sa isang araw non ang gumawa kami ng 3000pcs ng burger. At 1000pcs ng chicken meal. Yan pa yung panahon ng bago palang ang campaign period, bahala ka na mag-isip kung gano karami gingawa namin nung malapit na ang mismong araw ng eleksyon. Pero kung san nya kinuha ang budget nya, di ka naman siguro mang-mang para hindi malaman na bata sya ni Gloria. Kaya nga sya inakusahan ng bogus impeachment ay dahil sa ginawa ngynag walang kwentang file ng kaso para wala ng maka pag file na iba dahil mas matindi pa ang ikakaso nila, dahil ditto sa pinas once ka lang pede kasuhan nito. Amen. Pero paano mo nga naman iboboto si Egay, eh 4 na taon na nakakalipas hanagan ngayun sira parin ang tulay namin, paano na ngayun natalo sya, nganga nanaman ang tulay namin. Nakakatawa biglang daming road widening project ni egay nitong malapit na ang eleksyon. Pero bago mo ko maisipan na PRO ER, eh uunahan na kita. Hindi, anti Showbiz-politician ako, pero tyatyagain ko na to kung nakikita ko naman ang progreso.

            Hindi lang naman ditto sa laguna talamak ang ganito, dahil kung manunuod ka sat v at makikinig sa radio, mapapansin mo na talamak in pala ito sa iabang lugar. Sabi ni Prof. Randy David sa isang lugar pa nga daw sa Mindanao kailangan mo ng 1million para lang sa position ng konsehal ng bayan, masyadong magastos maglinkod sa bayan. Sa Pampanga, ang laban ay sa pagitan ng isang dating pari at aswa ng jueteng lord, at obyus naman kung sino ang iboboto ng masa. Naalala ko yung sinabi ni dating Gov. Chavit Singson, kung di nya papayagan ang jueteng sa probinsya nya, sino pa ang boboto sa kanya. Tama sya, dapat huli mo lagi ang kiliti ng masa. Pero kung iisipin mo, bakit nga ba natalo ang mga lingcod ng Diyos, eh kung tutuusin sila ay bataan nan g Maykapal? Baka hidni ito ang kalooban?

            Sa personal kong opinion, ang mga lingcod ng simbahan(Diyos) ay hindi dapat nakikialam sa pamahalaan, kung mag kaganito, sana hindi na nag hanap ng hari ang mga propeta ng Israel, hindi ba? They demanded for someone who will rule upon them, kaya lumabas ang mga hari, pero bakit hindi yung mga propeta nalang? Dahil mag kaibang aspeto sila. Trabaho ng propeta paalalahan ang hari ng tama, parang itim lang yan, kung walang itim baka makalimutan na nag puti na puti sya. Pero opinion ko lang yan, pede mong wag pansinin.
           
            Pero sa kaso ni Doc Allan Sarmiento, aamini ko na nanghihinayang ako. Dahil sa bukod sa nagging maestro ko sya sa musika, siguro may malaking pagbabago sa tugtugan ditto saming distrito kung saka-sakali. Baka nag ka roon ng organize na tugtugan, hindi puro underground nalang. Pero tulad ng sabi ko, ang lingcod ng Diyos ay di pede makelam sa pamahalaan.

            Oo na, alam kong itatanong mo si Bro. Eddie Villanueva, hindi ko sya ibinoto o iboboto, magka pitpitan man ng bayag hindi padin. Ikaw ba iboboto mo ba ang kandidatong may ganitong slogan: (this country is too poor to buy my principles and convictions). Still, he’ll be needing this countries vote, am I not right? asshole.

            Habang ginagawa ko ang post na ito, matunog na ang balita sa mga nanalo at nadaya. May nag didiwang na, at pailan-ilan na tinanggap na ang pagkatalo. May nagyayabang na at ang iba ay nagwawala na sa kanilng pagkakadaya (oops, pagkatalo pala).may nalulungkot, amy nagdidiwang halohalo ang emosyon ngayun ng sambayanang Pilipino. Kahit ako nalulungkot sa pagkatalo ng ilan na pedeng maging taga serbisyo, mas nanalo pa yung mga magnanakaw, mangagantso at kalaban. Habang na nunuod ng tv kanina, may isang komentarista ang nagsabi na, ang binoboto natin ay ang salamin ng kung anong pag-iisip meron talaga tayong mga pinoy. Sayang, puro pagbabago kaso walang progreso.

            Ngayun na tapos na ang eleksyon, kung iisipin mo, paano nga ba nila babawiin ang mga perang nagastos nila? Yung mga natalo pahinog nalang? Pero paano yung mga nanalo? Sigurado naman na hindi lang isang milyon ang nagastos nila. Kawawa nanaman ang bayan ni juan, tayo nanaman ang papasan ng katarantaduhan ng iba. Tuwid na daan? Nakakatawa,  sa cavite lnga hindi pinababa ni Pnoy si Gov. Remulla kahit na talo talaga sya nung huling eleksyon. Tuwid na daan? Siguro bago yung tuwid na daan, ayusin muna ni pinoy si Kris Auino. Sa debate palang malayong-malayo pa tayo anats ng talastasan ng ibang bansa. Ang alam lang ditto ay siraan at patayan, walang tungalian ng plataporma para sa bayan, kung meron man puro kasinungalingan.

            Kung ako ang tatanungin mo ng hinahanap ko sa isang kandidato, yun yung matapat. Yun tipong eto lang sasabihin nya: “sinisigurado ko sa inyo, wala akong gagawin kundi nakawan ang bayan, magpapayaman lang ako at sampu ng pamilya ko. Uubusin ko ang kaban ng bayan, at magpapagawa ng maraming mansion!”. Yan iboboto ko talaga yan, at least totoo sya, alam mo na ang gagawin nya, kesa sa mga binoboto nyo ng puro pagpapangap. Nakalimutan na ata ni juan ang cybercrime law, ang motorcycle helmet law, ang kasambahay bill. Ang rh bill nakalimutan na din. Sayang, nagawa na natin lumaban, nagging makakalimutin lang tayo. Maraming kwalipikadong government official, kaya lang hindi sila kandidato, madalas taga boto lang sila, pag mina malas, hindi pa sila nakaka boto. May pa-ilan-ilan na karapatdapat manalo, natatalo naman sila ng iba na anak ng kung sino, at minsan ang tumatalo pa sa kanila ay yung kumakanta ng pusong bato. Sa panahon ng eleksyon, ang daming circus na paikot-ikot sating mga bayan, may kasamang mga payaso at artista at sa bawat tapos ng pelikula, tanungin mo kung may naalala ang tao sa bingait na plataporma, sigurado wala, dahil ang na reatain lang ay kung sinong artista at ano ang kinanta.  Siguro para mas maging matipid at mabilis ang eleksyon natin, daanin nalang natin sa FB, like nalang ng like ang pedeng I like. Total ganun din naman, nagkakalokohan lang din naman tayo.

            Paulit-ulit lang tayong nagpapaloko, ditto lang sa bayan ko, ka-ticket ni Pnoy sa tuwid na daan ang mga talamak na magnanakaw. Sigurado nagkalat nanaman ang sugalan, Kara ‘y Cruz sa gabi at kung ano-ano pang uri ng sugal na maiisip mo. Marami nanamang ghost employee ang munispyo, at sigurado baka maging halimaw na mansion na yung bahay sa may ilog sa nung nanalo muling politico. Kung iisipin mo, bakit nga ba magrereklamo ang mga tao sa maling sistema kung sila mismo ay ditto nakikinabang. Bakit mo iboboto yung totoong matuwid, kung bawal ang mailng iyong pinagkaka kitaan. Sayang, bumoboto pa tayo, eh pinipili lang natin yung mga gago. Ilang taon ng nakaupo ang mga yan, may nakita ba kayong progreso? Eh bukod sa tarpaulin at mga kung ano ano pang intials nila sa kalsada, eh wala ka naman makikitang progreso sa ating bayan. 3 taon ang hihintayin natin bago mapalitan ang mga yan, 3 taon din ang masasayangg. Sana sa loob ng 3 taon, mag karoon nan g pagbabago at progreso ang aming bayan. Pero tingin ko, tatllong taon nanaman tayong magsisi, at pagkatapos nito, isang kanta lang nila, isang endorse lang ni sarah Geronimo, makakalimutan na natin ang pagkakamali nila at iboboto na natin ulit sila, tsk, tayu talagang mga Pilipino. Masyadong malambot ang puso, harap-harap na tayong ginagago, patuloy padin tayo sa paglangoy sa kumunoy ng mga loko. Magtataka pa ba tayo kung bakit #1 na tayo sa buong mundo sa most corrupt public officaials?