konitsiwa!!!

I'll be back...soon.

Monday, November 29, 2010

The Broas Tragedy...


       I came from a broken family, but this doesn’t mean that I’m that rebellious type, I’m not. Being a part of this kind made me the person who others envy. Arrogantly, I have nothing but my thoughts and opinions are contagious

            My mom died in a tragic accident in manila when i was  4 yrs. old. My old man told me that, she was crossing the streets of 2nd ave. Caloocan, when a “trike” came rushing from nowhere at a speed of 120km/hr hit her, sending her 8 feet off the ground in a 360° twist position. If the trike leaves his stationary position at 8am then hit my mom at 8:15am, what is the capital of the Philippines? Seriously, my mom left me with my old man when i was just 4. She and her kin’s had a wicked idea back then, sorry for them. A wicked mind is no match for a crafty guy. No more details in here pls. All I can remember of her was the last time we’ve met, she and her new Japanese husband was buying my principles with a pack of “broas”, pitiful lady. Does she really think that i will sell my pride with only that? Even if I love “broas” back then, I won’t give in with such assault, if she used pork and beans, maybe, I have reconsidered things back then.

             I grew up in a skid-row. Like a child going to school every year, I’ve been enrolled to a different family’s year-after-year. Gathering everyone’s thought, saving what’s useful and trashing those that I know are just pure waste. I was teach to share what I have by a greed person, to think of others by an antisocial person, to be humble by an arrogant man, to be real by a hypocrite at heart, to trust others by a cynic. Ironically, I learned good things from evil guys and wicked this from those saintly pagans. I learned to cut-classes from a fellow “sacristan”, a friend-priest thought me how to drink a san-mig-light; a pagan friend showed me how to use my sixth sense. But I don’t smoke, I just don’t, haven’t tried and won’t ever. You see, life is full of learning, only if we want to.



            It was in my high school when i found out that I’m not a fake pagan. My kin’s are all “aglipayan” by faith. All must heed to this blasphemy, if you try to resist, you’ll be an outcast...Just like me. July 1997, how could I forget this, it was this month that i found out that I am a real pagan. Baptize in the name of some idol, I was a certified Roman Catholic, Rock and roll! I was young back then, I was hungry for everything. I’d been a part of a group of young boys who serve those a pagan priest in their routine-rituals. Don’t you dare to laugh! Yes, I’d been one of those cute guys “ehem” you see every Sunday beside whom you call a “father”. But it doesn’t mean that I have a hatred for Catholics, I’m not. Most of my points-of-view came from them, from envy is a sin to praying for others and not for myself, sadly, we dedicated our lives in a wrong “if we may call it” religion. All was a vain sacrifice, and we inherited nothing.

            Glutton for knowledge, I had what we call desire to know everything my mind can comprehend. There so much question not even pope john Paul can answer. There so much inconsistency in Roman Catholics doctrines. Seems like, all their beliefs was just blurted out for their asses.

             From books to newspapers, news channels to knowledge. I was hungry for things that can send me far away. Though others can see me smiling, at heart I was full of hatred. I’m not blaming anyone, not even my insipid mother, but I feel no love and respect for her. Pity is all I can give. How long has it been since she wallowed in those mud, damn her sorry soul.

            From shirts to music, from points of view to my opinions, brand to collection, from my personal convictions to my obsessions I am what they say contagious. Like a disease, all those who have acquainted with me become something like “a less than me”. I am whatever you say I am. Though all you see is a disguise of who I really am. I’m wicked; believe me when I say it. A liar, who loves to hurt others right in their heart. You wouldn’t like me when I’m angry, like a soldier with his full arsenal; I fire an unfettering burst of assault to their vulnerable hearts. Hurting them with the way they deserve. Ironically, at times, I just shut-up and leave the scene...and it’s the most disturbing thing about me. They say that, whatever will be my decisions, it’s always final, and it wouldn’t yield to anything. I am what I say I am, though Socrates influenced me too much, you can figure me out by only one thing. I get what I want; if you see me giving up a fight, and then it might only means that I learned to how fake my heart.
            

Monday, November 22, 2010

Stay...









































       Pag-masdan mo ang mga larawan. Kahit kupas na, pilas o sira na, ay patuloy paring nakangiti ang mga tao sa loob nito. Patuloy na mag-kakasama. Minsan, na-isip ko, sana ganito din tayung mga tao. Yung tipong kahit anong hirap ang dumating, kahit anong sakit, yun tipong kahit anong pagsubok ang harapin, parang pelikula na hangang sa huli, mag-kakasama padin. Sweet. Maxadong malayu nga lang sa katotohanan.

            Matapos ata ang isang taon, muling pumasok sa isip ko ang bagay na ito, dapat nga ba tayung maging tulad-ng-mga-larawan? Kung sira na ang lahat, kung wala na ang pundasyon ng samahan, dapat pa ba tyung manatili at piliting ngumiti? Mahirap na ata ito. Para kayung namamangka ng pasalubong sa  malakas na agos. Kahit anung pilit nyo, mapapagod at mapagod din kayu..kalaunan, matatangay na din kayu sa lugar na iniwasan nyo. Naiintindihan ko, napapanatili nito ang saya sa imahe ng mahabang panahon, kahit na dumaan ang hindi mabilang na mga taon, patuloy parin ito sa pag-ngiti, kahit na ang lahat ay sira na. Minsan, may mga bagay na hindi nakikita ng mata, at kadalasan ay nabubulag tayu ng mga bagay na ating nakikita.

            Ewan ko. Pero sa palagay ko, ‘wag na tyung gumaya sa mga litrato. Kung hindi na tayu masay, sira na ang tiwala. Huwag nating itali ang sarili natin sa bagay na hindi na tayu napapasaya. Gamitan na kung gamitan, pero hindi dapat tayu mabuhay sa habang buhay na utang-na-loob. Huwag nating ikulong ang sarili natin sa mundong hindi na tayu makahinga. Mahirap yan. Parang alak lang yan, mas pinatagal mo, mas malakas ang tama. Nothing is constant but changes and everything is forgotten in the passing of time. Walang masama sa paglisan, basta siguraduhin mo lang na mas magiging maayus ka sa lugar na iyong lilipatan. ‘wag nating pigilan ang sarili, kung hindi talaga tugma, wag nang ipilit.

            Lagging nasa huli ang pagsisisi, kung may oras pa para bumaba sa banking sinasakyan mo, bumababa ka na. Kung kinakailangan mong tumalon para lang maka-alis, gawin mo. sumugal ka. Walang nakaka-alam sa kung anung epde nitong kahinatnatan. Pero kung hahayann mong tangayin ka nalang ng hindi mapigil na agos patungo sa isang nakakamamatay na talon, para mo na ring inalis ang sarili mong desisyon. ‘ wag mong hayyang panahon ang mag-desisyon. Hindi kapit ng tadhana ang hinaharap mo, pakingan mo ang iyong puso, at sundin ang iyong isip. Ikaw lang ang tanging magdedesisyon. Tandaan, Hindi mo na kayang pigilan ang tae mo kung nakaupo ka na sa bowl, pag nagawa mo  to, hahalikan ko ang tumbong mo. Pangako.
 
            Habang ginagawa ko to, aksidenteng nakita ko ang litratong ito. Nakakatawa, dahil sa dami nga naman ng tao sa mundo, hindi malabong magkaperahas nag nararamdaman nyo, ang pedeng maging pananaw nyo. Ang magiging pinag-iba lang, ay kung sinong may bayag para sundin ang pananaw nya.





            

Thursday, November 18, 2010

Rules of Prey...




Rules of Prey...

      
       The murderer was intelligent. He was a member of the bar. He derived rules based on professional examination of actual cases: Never kill anyone you know. Never have a motive. Never follow a discernible pattern. Never carry a weapon after it has been used. Beware of leaving physical evidence. There were more. He built them into a challenge. He was mad, of course . . .
            The killer's name is Louis Vullion, a low-key young attorney who, under the camouflage of normalcy, researches his next female victim until the pressure within him forces him to reach out and "collect" her. Plying his secret craft with the tactics of a games master, he has gripped the Twin Cities in a storm of terror more fierce than any Minnesota winter.

            It is after the third murder that Lucas Davenport is called in. It is the opinion of his colleagues that everything about the lieutenant is a little different, and they are right – in the computer games he invents and sells, in the Porsche he drives to work, in the quality of the women he attracts, in his single-minded pursuit of justice. The only member of the department's Office of Special Intelligence, Davenport prefers to work alone, parallel with Homicide, and there is something about this serial killer that he quickly understands. The man who signs himself "maddog" in taunting notes to the police is no textbook sociopath; he has a perverse playfulness that makes him kill for the sheer contest of it. He is a player.

            Which means that Davenport will have to put all his mental strength – and physical courage – on the line to learn to think like the killer. For the only way to beat the maddog is at his own hellish game. .

                                                                                                Rules of Prey – John Sanford

            Walang kinalaman sa pag-patay ang nakasaad ditto, natripan ko lang yan isali dahil paborito ko yan..at maganda rin palang halimbawa. Batas, sinu nga ba ang dapat sumunod ditto? May dapat nga bang sumuway o kung may exeption sa bawat batas? Kung mag-kagayun sinu ang exempted?  Sinu kaya yun...

            San ka man mag-punta, paaralan man o hospital o kahit anung stablisyamento ay siguradong may batas o alituntuning pinatutupad. Bawat lugar, kanya-kanya ng batas. Walang pakialamanan, walang basagan ng trip. Kahit mga tao ay may batas sa sarili na sinusunod, mas alam natin ang bagay na to  sa tawag na pananaw “ yung iba nnga lang wala nito, merun man, pinagbibili din ito.” Sarili mo ng pananaw binabali pa. Isang pilosopo ang nagsabi:  malalaman mong matalino ang mga tao sa isang pamayanan kung pagkatapos mong alisin ang lahat ng batas ay may kaayusan padin. Amen. Sa puntong ito, malinaw ang gustong ipunto ng pilosopo. Pero paano kung may sumusuway sa batas na ating panuntunan sa buhay? Hahatulan ba natin sila, pag-bibigyan at palalampasin?

            In every rule there’s an exemption. Sino kaya ang nakaisip nito? Sino ang kauna-unahang tao na nakatikim ng pribilehiyo na’to. Siguro, gago ang naka-isip nito. Kung batay ito sa bibliya kung san sinabi ni god na maari nilang kainin ang kahit aling bunga maliban sa isa, eh maxado ng extremist ang nakaisip ng bagay na ito. Sa tagalong, gago. Paran sa ba ang exemtion? Sinu-sino ang may katangian para mag-karon nito?nabibili kaya to? Magkano? Kung ako tatanungin di ako pabor sa bagay na to, dahil kadalasan ang kaunting pribilehiyo ay inaabuso.

            One way: si jojo pauli-ulit mong makakasalubong.
            Bawal manigarilyo: si wagan kakatapos lang sa pangalawang kaha ng sigarilyo.
            Call in kapag hindi makakapasok: si marvin kakatxt lang.
            2hrs before duty ang tawag kung e.a. ka: si carrel 15mns before duty.
            Bawal ma-extend: 10hrs ang duty pag double-pay.
            Bawal pumasok ng naka-short at tsinelas: anak ni mam liza naka sando pa.
            No i.d. no entry: anak ng teacher wala pang polo.
            Bawal ang passes: pulis may kasama pang kapatid.
            Bawal ang walang helmet: lto officer walang plaka ang motor.

            Naiintindihan ko na maring mag-counter flow ang mga otoridad,kung may krimen, sunog o dapat dalin sa hospital. Pero yung araw araw mong makakasalubong sila na nagka- counter-flow, teka lang, araw-araw nab a may sunog? Eh kung para patas, lagyan natin ng quota ang mga gago. 30 na sunog sa isang buwan, pag hindi naka-quota ay walang sweldo. Isa pang malupit, sa laguna state polythecnic university bawal manigarilyo sa loob ng campus, ang di ko maintindihan bakit si wagan pede? Sa Corregidor pa kasalubong ang mga estudyante. Isa pa, bawal daw kaming pumasok ng naka-tsinelas o naka short sa trabaho. Food safety daw to. Kung anong kinalaman nito sa nasabing bagay ay hindi ko lang alam. Kung bawal tapakan ng barefoot ang food eh foodsafety nga siguro eto. Pero bakit sib ea at ian na anak n imam liza pede? Mas malinis ba silang tao samin? Hmmm, baka pag nag-rapture sila lang ang makuha. Anung meron ay at sila ay pede, kami hindi? ‘wag na natin idag-dag pa si marvin at carrel na mga kaibigan at kabit ng diyos.



            Ang totoo hindi ko maintindihan kung para san ba ang exemption. Kung may tax exemption, may law and order exemption din ba? Hindi naman siguro sinabi ni god na bawal kang pumatay maliban nalng kung kailangan, o bawal kang maki-apid, pero pede pag di alam. Wala naming nakasaad sa bible na humayo kayu pero si bok wag na, sa bahay nalag sya at mag-papahinga.kahit sa mga paaralan, ilan lang ba nakakakuha ng computer subject sa public schools? Yung mga upper class na kalahati ay anak o kakilala ng mga guro? Ang magagandang gamit para sa kanila lang. Naiintindihan ko matatalino sila, pero hindi nito ibig sabihin na sila nalang ang dapat matuto. Para san pa ang batas kung may mga taong hindi sakop nito?  At sa pagkaka-alam ko, lahat tayu sakop ng batas ng tao, kahit ang president ng bansa mo. kung patuloy nating hahayan ang katarantaduhang ito, hindi magtatagal mauubos na ng tanga ang pundasyon ng bahay mo. walang masama sa pribilehiyo kung lahat ng tao ay nakikinabang ditto. Kung sa maliit na pribilehiyo hindi na tayu makatikim, panu pa yung mga bagay na natitikman ng mga buhayang kawani ng gobyerno? Sagabal sila sa progreso. May umasenso man, sila-sila lang, tayo, andito patuloy na nakalubog sa manipulasyon ng mga aso. Nakakalungkot, dahil hinayaang nating mga pinoy na magkaganito tayu.





Friday, November 12, 2010

From the inside-out

  

 
            Ano nga ba ang batayn ng pagkatao? Sa talino, galing, kredibilidad ba? O, lahat ay nakabatay sa panlabas na anyo? Kung maganda ba at gwapo, maskulado ba o pyatot? Lahat ng ito nakabatay sa kung anong nakikita ng ating mga mata. Yung taong nagsasabi na hindi sila natingin sa panlabas na anyo ay mga plastic.
            


Hindi ako naniniwala na may taong hidi natingin sa panlabas na anyo. Ka plasitkan ang bagay na ito. Wala pa naman sigurong tao ang nagpunta sa fruit market at natakam sa mga bulok na prutas? O may bumili na ba ng gamit na pangit ang itsura? Kahit sa facebook at Friendster, picture ang tiniotignan hindi info.sa punto palang na ito, kita mo na ang ugali nating mga tao. Tsk. Sa totoo lang nababagot ako sa mga profile sa mga networking site na puro litrato at wala manlang info..yung mga ganitong tao sagana lang sa anyo.kahit ano pang sabihin natin, nabubuhay padin tayu sa mundo kung san pinahahalagahan ang panlabas na anyo....
       
       

      Kamakailan ay nagpunta kami ni bulate sa festival mall para bumili lanh ng ilang gamit. Nakasanayan na naming ang dumaan lagi sa mga music store para maningin ng mga axes at multi-effects. Dahil sa mukha kami lagging beluga kung lumuwas, wala manlang ni isang costumer-representative ang lumapit samin. Naiintindihan ko, itsura pa lang wala na kaming pera,tama naman sila sa bagay na ito. Pero sana, bilang mga nagta-trabaho sa mga music store ay mas malawak ang pananaw nila sa buhay, higit sa pera na pede nilang kitain. Sana nasaisip nila ay tugtugan lang. Kung ganito lagi ang ugali ng mga tao sxa mga establisyamento, kawawa ang mga mahihirap nating kababayan na nag-nanais habulin ang kanil;ang pangarap at talento. , wag na tyung lumayo pa, sa mga paaralan nalang. Alaskado ka pag-maitim ka, pag luma ang mga gamit mo, kung papasok ka naa gusot ang uniporme at butas pa yari ka. Pero anong silbi ng mga bago mong gamit kung wala ka naman natutnan sa paaralan? Bago nga mga gamit mo, maganda nga pabalat ng mgaa libro mo ngunit ni isang beses di mo manlang nabuksan ni isang beses anung silbi non? Para ka lang may utak pero hindi mo din ginagamit. Idadag mo pa jan ang punto ng mga Pilipino. Kawawa ka kung may punto ka na ang lakas p ng bosses mo. samantalng sa estados unidos, mayabang na pinagmamalaki ng mga taga texas ang punto nila.
        
        Oo, aaminin ko. Naakit din ako sa magaganda. Lalo na at payat, matangkad at mahaba ang tuwid na buhok. Kung mga mukhang koreana wapak! Saglit, hindi ko sinasabi na mahilig akong tumingin sa magaganda. Mali. Pili lang tinitignan ko. Kung titignan ko ba sila titignan din nila ako? Hindi diba, talo ako, nagbigay ako ng atensyon na walang bumalik, wag nalang.Pero hindi ibig sabihin nito ay di na ako nagka-girlfriend na pangit. Ang totoo madami din ata akong x na pangit. Yung isa kong x u.p. graduate, hangang ngayun gusto ko sya kausap. May sense. Kaso, sa sobrang talino lagging duda sa lahat ng bagay. Kung pede lang syang guard...malamang pasado nay un. Aanhin ko ang ganda kung wala naman akong utak?  Ang gandang walang utak ay parang katawan ng isang paralisado, kahit sa kama walang kwenta. Ilang x ko din ang mababaw pa sa pangarap ko ang mga katwiran sa buhay. Aahin ko yung yaman at ganda nya kung habang buhay naman akong mababagot  sa pananaw nya? Wag mo nalang tanungin sino xa. May isang pilosopo ang minsang nagsabi:
                
    
        “beauty and brain are seldom found together.”



Tama ang pilosopo. Sapol ang mga bobo. Awts.hehehe. minsan nagsama nga ang ganda at talino, si kris Aquino naman ang kinalabasan, punyetang buhay talaga yan.
          
            

        Kung pano mo daw tignan ang batok ng nasa harapan mo,
 doble nito ang tingin sa batok mo ng taong nasa likuran mo. wag na tyung maging maxadong mapanghusga. Hindi natin alam ang nasa loob ng katapat natin. Kahit sa trabaho pansinin mo, kahit anong ganda ng gawa ng mga pangit ay pangit pa din, pero kahit anong balasubas ng gawa ng mga gwapo at maganda ay pinupuri parin. Isang maganda halimbawa nito ay ang hypocrite na si dharwin morales. Lintik kami nito libakin kapag tsaka ang nagagawa naming produkto,down na sa produkto o madumi an gaming lugar. Pero pag yung mga tropa nya o boyfriend ang andon, kahit na kasing sama pa ng ugali nya ang itsura ng nagawang produkto..pupurihin nya parin ito. Bwisit.
       
         Lahat nakabatay sa kung anong nakikita, para tayung si Thomas the doubt. Kailngan nakikita. Kung sa bagay, sino nga naman ang may gusto sa pangit? Aanhin mo ang talino kung mukha naming Quasimodo ang boyfriend mo? minsan nga nakakatawa yung magaganda ang bf pangit “kasi nga bobo” at yung mga gwapo ang gf halimaw. Hay,,,buhay.
            

         Pansinin mo sa mga balita, kapag anak ng politico o sila mismo ang nasangkot sa gulo, nakadisgrasya o anu pa mang aksidente, lagging nasa isip ng mga reporter ay may nangyayari na anomaly. Palaging hindi gagawa ng matino ang mga ito. Tila ba ng magsabog ang diyos ng tino sa katawan ay absent ang mga ito. Palaging kasalanan ng huli. Wala ng tanong-tanong. Pero subukan mong mga artista ang nadisgrasya, kahit na adik at rapist ang mga punyeta..laging mga santo at kawawa ang mga hinayupak. For god’s sake,  gnun ba tayu ka manhid para hindi malaman na nhidi sa bangungot namatay si rico yan at marki cielo? Eh lamang blang nang ilang gramo si jimmy Hendrix sa mga engot na yan. Idagdag mo pa yung sotto na nalaglag dahil sa sobrang high. Wala tyung magagawa. Mga gwapo ang mga yan. Heyn-heyn.
          
         Pero bakit nga ba ganito ang mga tao?  Lagging sa panlabas lang tayu nakatingin? Aaminin ko, isa akong posero, peor by means of not wearing ja-fakes. I’ll go for quality over quantity. I’m not saying na mayaman ako, coz I’m not.  Pinag-iipunan ko lang nag mga ito. Nabubuhay tayu sa mundo kung san dapat havy ang flip-flops mo, diesel ang jeans at guess ang shirt. Kaunting ck2 ang scent at mossimo ang undie, “kung dapat ba talagang ipakita ang tatak ng undie ay hindi ko lang alam. Aminin man natin o hindi kinukutay natyin ang mga naka-havanas, inaalipusta ang mga naka mr. Li at starbal. Sabihin mo nga sakin totoo bang patas ka?
             
        Ang magaganda at gwapo ay lagging kaakibat ang mga salitang mabait, masipag, matalino, mabango at edukado. Samantalang kaming mga hindi nabigayn ng biyaya sa panlabas na anyo ay lagging bobo, siraulo, mabaho, tamad at edugago.


Sa pananaw ko lang:

                                    

                                  “ hindi lahat ng naka sutana ay santo” .
            










           
            “it is only with the heart that one can see rightly, what is essential is invisible to the eyes”.
                                                                                 - Antoine de-Saint Exupery

Sunday, November 7, 2010

Pandora’s Box...



            Si Norman B. Larsen, founder ng Rocket Chemical Company, ay isang chemist na mahilig umimbento ng mga bagay na kapakipakinabang sa araw-araw na pamumuhay. Maraming trial and error bago nya makuha ang isang perpektong bagay. Isa sa magandang halimbawa nito ay ang water-displacing spray number 40 o water-displacement 40th  attempt. Matapos ang mahabang proseso ng paaaral at pagtuklas ay dumating din sya sa tamang solusyon ng kemikal para miwasan o matangal ang mga kalawang at pag-kaagnas. ang nasabing solusyon ay pasa-hangang ngayun ang inaasahan ng maraming tao sa pag-tangal kalawang at proteksyon sa pag kaagnas . Kahit ang NASA ginagamit to. Water-displacement 40th ateempt o mas kilala sa tawag na WD40. “Parang monstar88 lang ano? Pang 88 din na pangalan nila yan.”

            



           Ayon  kwento sa griyegong mitolohiya, si Pandora “ibig sabihin ay likas na pinag-pala” ay ang kaunaunahang babaeng nilalang ditto sa mundo. Sa utos ni Zeus ka Hephaestus, ginawa nya ito sa pamamagitan ng tubig at lupa, habang biniyayaan pa ng ibang mga diyos ng kanilng mga likas na katangian ang babaeng nilalang. Matapos nakawin ni Prometheus ang apoy sa Bundok ng Olympus, hinabol sya ni Zeus sa lupa ng may paghihiganti habang inawanan nay sa pangangalaga ni Epimetheus si Pandora kasama ang iwang malaking banga. Dahil sa kyuryusidad, binuksan ng huli ang banga at naglabasan ang lahat ng kasamaan ng mundo na laman ng banga maliban sa isa...

       

         


                  “Somewhere in this darkness there’s a light that I can’t find. Maybe it’s too far away or maybe I’m just blind.”
                                                                               - 3 doors down
           
     


       Pag-asa, isang bagay na kailnman ay hindi makukuha ng kahit sinuman mula sayo. Isang bagay na nasasa-iyo lang kahit anong mangyari. Nasa puso mo lang to,kung papakingan mo lang. Naiintindihan ko na minsan sa punto ng mga buhay natin ay parang nawawal na’to. Pakiramdam mo nalalakad ka patungo sa isang lugar na masalimuot, madilim at nakakatakot.tila ba patungo ka sa isang lugar na nakakatakot sa pelikula..subalit wag mong kalimutan na kahit ang mga horror movies may magandang ending padin sa dulo, kahit na ilang sequel p yan. Isipin lng natin na may magandang bukas para sa lahat. Kahit na malamok wag kang mawalan ng pagg-asa. Sa kahit anong sitwasyon, kahit kelan o punto ng iyong buhay. Tandaan mo kahit anong problem o pag-subok pa yan, may solusyon lahat ng bagay. Kung pag-asa nalang mawawala pa sayo, ano pang silbi ng buhay mo? huwag kang malumgkot sa mga bagay na hindi mo pa makamit. May mga sadyang bagay na hindi pa oras para mahawakan mo, yung mga hindi para sayu, labas na ko sa mga bagay na yon. 
                        
                                
     
           Kahit na ilang beses ka madapa, bumangon ka padin. Kasalanan mo na kung mananatili ka nalang na nakaratay sa kinalalagyan mo at hahayan na tapakan ka ng tadhana. Ikaw ang magdedesisyon, kasama nito ang pag-kilos. Pansinin mo ang mga bata, nadadapa sila at umiiyak pero patuloy parin silang bumabangon, lumalakad at sumusulong.


                  
         “but I know I must go on, although I’m hurt I must be strong, because inside I know that many feels this way.”


                                                                                                                        - Creed

Fall...

Jump...
Don’t be afraid and jump.
We haven’t even guessed what’s down below.
Let go and free fall,
Don’t be afraid.
Though all you see is darkness,
Jump and descend towards blindness.
Plunge to a sea of sadness.
Ease your mind, she had decided.
Respect her decision.
Sacrifice the possessions.
Love the situation.


All must sacrifice...
Hide your grief,
Don’t let her see it.
Hush your agony,
Bury your despair,
And put again your pseudo smile.
Stop hurting yourself.
Forfeit the fight.
Let her go.
Let her live.
Stop the sufferings.
Wash away those teary eyes,
Smile, cry, and die.
We must sacrifice.
We must let go...
I must let go....
.
.
.
.
.
.
Of  you.











Endless Sacrifice...


       Hindi sa lahat ng pagkakataon masusunod ang gusto natinn. Lalo na at tayo lang ang may gusto. Paano namn yung gusto nya? Yung gusto nila? Mahirap ipag-pilitan ang bagay na ikaw lang ang makikinabang, tandaan mo pano naman sila? Kung lagi mo pagpipilitan yung sayo, wala ka din pinag-iba sa politikong kinakamkam ang pera ng bayan, bulsa nya lang ang yumayaman.
          

        Minsan kailangan nating mag-sakripisyo. Hindi para sa kanya o sa sarili mo, kundi para sa inyo. Walang say-say ang sakripisyong walang nakikinabang. Kasama ng saripisyo ang salitang sakit, oo naiitindihan ko, nasasaktan ka. Subalit hindi nito ibig-sabihin na hindi sya nasa-saktan. Hindi lang ikaw ang nasasaktan. Hindi lang ikaw ang nahihirapan. Dumating lang kayu sap unto kung san kailangan mamili. Kaligayahan nyo o ang kinabukasan nya? Sounds familiar. Hindi pede lagi ang gusto natin, kahit ang “apir” o “high-five” kailangan ng dalawang kamay para magawa. Hindi ka pede pumalakpak ng isang kamay lang. Kahit sa holding hands. Kailangan hawakan nnya din ang kamay mo para mas matibay ang grip.


            Naiintindihan ko, masakit, malungkot. Pero hindi lang ikaw ang nakakaramdam nyan. Dalawa kayu. Alam ko pakiramdam mo unti-unti dumidilim na ang paligiid para sayu. Napapalitan na ng lungkot ang dati nyong masayang mundo. Alin nga ba ang dapat, yung madali o yung tama. Ikaw na ang mag-sabi. Sob.

Thursday, November 4, 2010

Perception...


       Ano ang nakikita mo sa taas? Isang baso na kalahating puno, o isang baso na kalahating kulang? Nakikita mo ba yung maganda kaysa pangit? Napapansin mo ba yung pagsusumikap nya o yung kakulangan lang nya?alin ba  nakikita mo, yung tinik n may rosas o yung rosas na may tinik?

            Sabi ng isang pilosopo, magkakaiba tayu ng nagiging pananaw sa isang sitwasyon, depende sa kung pano natin ito tignan. Yung mga optimistic, lagging ang tingin ay magandang bukas. Kalimitan ito ang karakter ng mga lalaking bida sa teleserye, kahit na na-rape ng sampung kalabaw ang partner nila, lagi parin silang Masaya, nakangiti at naghihintay ng magandang bukas. Maganda ang ugaling to, eto yung mga tipo ng tao na di mo basta kaya basagin ang trip. Kahit na tambakan mo ng problema, lagi parin silang naghahanap ng solusyon, sabi nga ni yoe asakura “maayus din ang lahat!”. Kung lahat ng tao ganito, siguro lahat tayu ay nangangarap nalang. Lagging may paraan, yan ang masasabi mo sa kanila. Kahit tipong putol na ang dalawang paa nila, wakwak na angh kabilang braso,sisigaw parin sila ng “aja!”. Tigan mo si MacGyver, lagging maparaan. Kadalasan sa murang idad palang makikita mo na ang mga ganitong ugali, sa paaralan, makikita mong hindi nawawalan ng pag asa na makatpos ng high-school ang mga estudyanteng lagging present sa bilyaran. Eto yung mga tipong nagiisip na delayed lang ang montly period nila,mga 7 months na. Optimistic!
            Pessimistic, ito ang counterpart ng naunang ugali. Sila yung tipong end of the world na lagi. Kung magi sip lagging wala ng solusyon. Sila yung mga tipong babae sa palabas na lagging nararape ng paulitulit. Kahit na sugok lang daliri nitong mga to, kung makaiyak ay parang naputulan na nang kamay. Masarap kasama tong mga to, lalo na at ihuhulog mo sa bangin pag katapos ng unos.walang pag-asa. Yan sila.


                        Paunawa : ang susunod makikita ay kathang isip lang...promise!

             Ano ang nakita mo? Nabastusan ka bas a nakita mo? Naadwa, natawa, natae, naiinis o napaisip? Nakita mo ba yung kamanyakan nung aso? Oo, naiitindihan ko. Nabastusan ka sap post ko, subalit hindi ko ito ihihngi ng paumanhin. Bakit nga naman litrato pa ng asong nagjejen-jengan ang nka post ditto. Pero ikaw, oo ikaw hypocrite! Alam ko ang nakita mo lang ay yung kamanyakan nung maliit na aso, hindi mo na nakita yung pagsusumikap nay maabot yung pangarap nya. Oo, brutal na halimbawa ang nakita mo. pero nalaman mo na ang ugali mo....kung ano nag ba talaga ang nakita mo....

Blame it on the weather man...



       Nang mag crew assembly kami...sang katutak na hugas kamay ang nangyari.laging sisi saming mga crew ang kasalanan, clang mga mas-mataas ay lagging tama, magaling, perpekto at hindi nagkakamali. Kung katas ito ng ugali ng mga romano na nag-huhugas kamay ng patayin nila si kristo ay hindi ko lang alam. Marami ang nagulat ng gabing yon, nauna kaming mag opinion survey (pagkakataon mong sabihin lahat ng mali) bgo sila nagsalita ng kanilang mga magaling na litany. Tuso. Kung inuna lang sana nila ang litany bgo ang laglagan, di sana sila ang nayari hindi kami ang nayari.
            Likas na daw sa tao ang manisi. Kahit sa bibiliya nakatala ito.
             Nang dumating si God sa hardin ng eden, tinanong nya si adan:
            adan, kinain mo ba ang pinag-babawal na bunga?”
            “si eva po kasi pinakain ako!”       genesis 3:11-13
            Toinks...kita mo na.  Sablay ang sagot. Biblically maninisi na tayung mga tao. Higit pa yan sa mga historical accounts na pd mo mabasa.  Kung kasing kitid nang pick ko ang utak ko, malamang iisipin ko na namana natin ito mula kay adan.
            Ito ang mahirap sa tao, madalas kasama natin cla sa sarap, pag dating sa hirap iiwanan ka na sa ere..ang masaklap..ibebenta ka pa nila. Sa trabho, may mga taong nagpapayo sakin tungkol sa mga taong dapat mong iwasan..yun pala sila yung nanlalaglag sayu.badtrip. akala mo tutulungan ka nila...hindi.
            Tanda ko pa, ako lagi ang buntunan ng sisi, pang kalang lagi ang pangalan ko sa lahat ng kabalbaln ng mga tropa ko. Kaya yung mga magulang masama ang tingin nila sakin, nabaliktad na ang storya. Hindi manlang naisip na sinasamahan ko lang yung anak nilang mga ulupong. Binabantayn nab aka gumawa ng kung anung ka-dimonyohan. Di ka na napasalamatan..na sisi ka pa...

Wednesday, November 3, 2010

Love, Hate, Tragedy



            Lahat tayu ay may kakyahang mag-mahal. Nag mahal tayu, maaring tunay at tapat na pag-ibig o isabg mapang-gamit na pag-ibig, pero kahit anu pa man to. Umibig pa din tayu. Pero panu kung sa gitna n gating pag mamahal ay bigla tyung masaktan? Magaglit k ba? Tatakbo at iiwas nalang? San ka nga ba pupunta pa gang hangin mong hinihinga ay toxic na?
     
       Dumarating tyu sa punto ng kung san nakakaramdam tyu ng pag-ibig sa kapwa natin, higit sa pagiging kaibigan, mas malalim sa pag-mamahal sa kapatid. Oo, lahat tayu ay may kapasidad na umibig. Ibigin, umibig alin man sa dalawa alm ko naranasan mo na. Nagging Masaya ka, nag karon ng inspirasyon,.gusto mo lagi syang Makita, makasama...umiibig ka nga.
          
  Love – nagsisimula ang lahat sa munting kislap ng kung ano sa loob mo. Sa simula may ilang itatangi pa ito. May mga tipo naming kung mainlove parang  nagpapalit lang ng brief, everyday. May parang palito, mabilis mag apoy gyun din mamatay. May tao naman na parang mga guard, lagging duda sa lahat ng di kilala. may ilan naman kung mag-mahal ay parang nakain lang sa kamayn sa pala-isdaan buffet style...lahat sabay-sabay.  Minsan mapupuyat ka, malilibang kaka isip sa kanya, di ka na makakain. Lagging takbo ng isip mo Makita mo sya.,nais mo makasama sya kahit saglit. Kikiligin ka pag nalaman mo na gusto ka din pala nya.
         
   Sabi nila kapag nagawa mo daw mag-mahal ng walang hinihinging kapalit.tunay daw ang pag-mamahal mo. ‘wag ko lang makikita yung nag-sabi nito. Ibabaon ko talaga ng patiwarik sa lupa yung kumag n yun.hypocrite. kung yun ngang simplen txt na hndi mareplyan magpapakamatay ka na, anu pa kaya yung pagmamahal na kailanman ay hindi matutumbasan? Sigurado, habang buhay nyang lilinlangin ang sarili nya sa kasinungalinagn ng puso nya.
          
  Ibang mag mahal  babae...lahat binibigay. Mula oras, atenyson, kalinga, pagmamahal. Lahat ng pede isakripisyo ginagawa, binibigay, Iniiwan. Ang mag kaibigan iniiwan para sa bf n sinungaling, sinasaripisyo ang iwala ng magulang para sa bf na adik..minasan pati puri napapabigay para lang mapasaya ang bf na gago.pero sahuli sila padin ang ginagago. Pansinin mo yung mga temeng na babaeng sobrang inlove kay bf. Bawal mo kausapin magaglit ang boyfriend na kasing cute ni bulbasaur.
          
            “anjan daw yung bf mo?”
            “oo kuya, yung nka stripe na red”
            Ang nakita ko monster n naka white and maroon stripe.
            Totoo nga. Love is blind.


    Hate – tulad ng pang-karaniwang love story, may part na bitter. Minsan nagkakahiwalay ang magsing irog. Sa anu mang dahilan, pera, kabit, third party, kirida, kulasisi, paapid “puro ata to 3rd party, hehe” lagging babae ang nakakawawa. San nay pupulutin ngayun ang sarili nya matapos nyang ibuhos ang lahat sa boyfriend nayng matino p si picachu? San sya magsisimula ngayung pati kaibigan nya inwan nya? Sabi sa isang female mag na nabsa ko dati, eto daw ang problema ng mga babae..kung main-love sobra. Pati kaibigan iniiwan para sa bf. Kaya pag nagkahiwalay, hindi alam san pupulutin ang sarili. Aminin man o hindi  ng mga hipokritong ito.nagkakaroon ng galit sila sa puso.masyado sila kungwaring ayus lang na iniwan..nagpapangap na malakas.pero s loob,namamatay na.dahan-dahan umu-usbong ang galit sapuso na humahantong sa muhi.







    Tragedy....nag simula sa kaibigan, nagmahalan, nag kagalit, nagkahiwalay, nagsumpaan, nagyun mag-kaaway na. Hindi kasi marunong magtira ng para sa kaibigan. Hindi kaibigan na ibang tao. Kaibigan na kayung dalawa mismo..para anu man ang mangyari,,,,pumalya man ang lahat...may pagkakaibigan padin kyung babagsakan.(kapal ng mukha ko no? Eh ako nga di nakikipag usap sa x)