konitsiwa!!!

I'll be back...soon.

Saturday, October 30, 2010

The other side....



**Isipin mo muna tong nasa isipan ko, tignan natin kung magtutugma ang mga larawan sa isip ko at ang iisipin mo.

                        isang malaking puno sa gitna ng isang masukal na kagubatan.

            Maraming klase ng kwento, merong direkta mula sa taong sangkop sa storya, may second-hand na kwento, mga galing sa tsismoso, kwentong kathang isip..at kung san-an pa nagmula. Pero kahit san paman nanggaling ang nabangit. Palging iisang side lang ang ndidinig natin..isang panig lang nkikita ntin . yung kabila, nababaliwala, hindi napapakingan, walang nakaka-alam.sabi ng isang historian, ang history daw nakabatay sa kwento ng mga taong nagtagumpay noong panahon nila.yung side nung natalo. Wala.binura. isipinm mo.
            Mahirap ipaliwanag sa isang tao ang siang sitwasyon hanagt sya mismo hindi nya nararanaean to. Walang karapatan sabihin ng isang tao na naiintiundihan nya ang kapwa nya hangat sya mismo hindi natitikman ang pait na dinadanas nito. Maiintindihan mo ba na kailngan ng asawa ni mayor ng bagong hilux kaya sya nagnanakaw sa kaban ng bayan?
            Sa ngayun...ilang kaibiganmg babae ang nagpapasakit ng ulo ko. Yung isa nagpajengjeng...wating pa kami kung buntis sya. Pero palagay ko hindi. Yung isa ang jowa may asawa... hinayyan ko lang din. Yung isa ang bf d ko kilala.. ayus lang din yon. Pero wag nanatin sila bigyan ng panaglan.
           
            Kung sasabihin k okay una na bawal makipag sex...malamg di maniniwala sakin yun. Baka isumbat nya lang sakinb yun. Kung sasabihin ko na pangit makipagsex sa d bf/ gf eh mumurahin lang ako nun. Mas mabuti ng naranasan nay yung bagay nay un..alamin na lang nya alin ang tama sa mali,,,,ang dapat sa hindi. Si pangalawa, kung pagsasabihan ko xa malang hindi din makikinig sakin to...heheh.. si pangtlo matigas din ang ulo.
            Malamg ang sinabi ni kupal kay una...wala pa xang alam.. aalamin palng naming natin ang langit. Kung sasabihin ko aman kay una na niloloko ka lang nyan. Baka magalit pa sakin to.
Ngayun dapaty meron na xang buwanang daan. Delayed na ata. Takot na xa. Firstym ksi. Don’t worry daw...safety daw sabi ni kupal. Tama... saka ko lang sinabi .a marunong yung kupal. Safety nga. Tianaong ko mga ginawa. Marunong nga. Kung saasbihin ko sa kanya na ganito maniniwala ba xa? Mas ok na yung nhuli nya msimo ang isda.

            Sa kaso ni panglawa...oo masama ako. Hinayaan ko xang masaktan.hindi dahil sa kung ano. Gusto ko lang maranasan nya mismo. Makita yung mali nin 1st person’s view. Hindi yung second-hand thoughts. Sabi ng isang kaibigan...mas ok na nga daw yun. Ngayun may problema sila. Buhay nanaman ako. Pero di ako nagsasalita.. pakikingan ba ko? Nararamdaman na nay ngayun yung hirap, sakit... alam na nay ngayun hindi yung sa kwento lang..payo ng mga kaibigan...

            Si pngatlo....hayaan na natin sya sa bf nya...iintindihin ko nalang at hihintyin din mag saumbong sakin...

            Ngayun lang mismo...side ko lang ang nadidinig mo. Yung side nila hindi mo alm. Yun ang isang p[roblema natin.. yung kabilang panig nakakalimuatn lagi natin. Dahil sa mahal natin yung isa, nakaklimutan na natin tanungin yung kabilang panig. Kinakampihan nating yung isa ng di nalilinawan ano ba talaga ngyayari....

  

          **Tama ka kaya sa pinagawa ko sayu...?hulaan ko may pag k ganito ang inisip mo..?
 







 Kung may pag ka ganyan ag nasa isip mo...tol malaki ka. O kahit anong nasa isip mo bast hindi ganito...

               

                          isang malaking puno sa gitna ng isang masukal na kagubatan.

       

      Tulad ng sabi ko... di mo alam kung ano talag nakikita ko, nararanasan  hangangdi ka tumatayo sa lugar ko. Hindi sapat na sabihin ko ang mali mo, hangat di mo nakikita para sa sarili mo...


Wednesday, October 27, 2010

The arsonist

You love to burn...
You love the idea of burning someone else.
You burn them just to keep yourself above the water.
You burn them just to keep you breathing.
You insignificant flee,
How dare you traitor us.
Your worst than Iscariot,
You little vice.
Selling us a like a rotten fish just to save your ass,
You’re no more than Santiago.
Your infidelity will profit you nothing...
Your black propaganda won’t save your stinking soul.
Rot in your adversity...
Die with your everyday envy...
You might burn my flesh but not my will.
You might drag me and burn me down...
Laugh at your achievement,
Triumph at my fall,
Burn me with your secrets,
Die with your struggle...
You can’t forever shut their eyes.



Tuesday, October 26, 2010

Bird’s eye view





I saw you smiling,
A smile I haven’t seen before.
You where laughing with all your heart.
What I saw was priceless.
Who was he?
He that made you laugh...
Who was he?
That made me feel jealous.
Who was he that I want to kill.
Is this really jealousy?
Am i jealous?
Yes, I am jealous.
I’m being eaten by this knavish feeling.
I hate it. I hate this feeling.
Draw me away from here.
Drag me; don’t let me hang here anymore.
 I hate this thought.
Keeping myself hidden at a distance,
Watching you, staring at you...
I burn with my sanity.
I lack the courage to face my pain.
Why am I jealous?
Why do I feel this?
Why do I love you?
Should I feel this way?
Why was I here?
Should I run?
Should I go?
What must I do to kill this pain?
I hate it...
 I hate this...
I hate watching you from here...
I hate him...
I hate what’s happening...
I wish I was not here...









Thursday, October 21, 2010

3am....

Darkness, all you see is darkness.
You’ve been woke up from your luxurious dream.
You got to pee.
But, all you see is darkness...
You’re too scared to plunge in the shallow blindness.
You can’t see a thing.
You can’t hear a thing.
Everybody’s asleep.
You tried to stop it...
To hold it back,
But it won’t do.
The feeling won’t even budge.
It’s coming. Fast.
Like an inevitable thing.
You tried harder to suppress it.
But it won’t do.
The idea of leaving your beds comfort disgust’s you.
You hate that thought.
But, it’s there...
A feeling that still clings inside...
Grasping all your courage,
You step into abyss of fright.
Summoning all your strength,
Gambling all that you have...
You left your comfort zone.
Sacrificing the haven you have...
You plunge...
Slowly,
With a doubtful heart,
Slow pace,
Like a child crawling,
Like a man working at a city hall.
Slowly,
You reached your destiny.
It’s all coming out.
Bursting everything you kept inside,
Leaving nothing but en empty space...
You’ve done it...
Kudos to you!
But, something wrongs.
You felt it before.
You know it...
And everything’s clear now.
Suddenly,
You rushed back to where you been.
Running, stumbling,
But it won’t falter you.
You must get back....
Everything is clear now.
After all the sacrifices,
After all the pains,
It was all you needed after all.
Sadly, you forgot something.
You’re not the only one dreaming,
Others were only waiting for their chance.
Like a wolf disguise as a sheep.
Like a feasible thing,
You found your haven caring someone else.
































3am...




Darkness, all you see is darkness.
You’ve been woke up from your luxurious dream.
All you see is darkness...
All you see is blindness.
You can’t see a thing.
You can’t hear a thing.
You can't feel a thing...


            

Monday, October 18, 2010

eyes wide shut...




Eyes wide shut...
He struggles to his feet, lifting his self from the turmoil of past.
Faced towards a dark morrow, he deprives everything behind.
Suffocating, he struggles to surface...
Palpitating, he declines pity from his heart...

Eyes wide shut...
She wakes up with a smile...
A typical day for lovely nymph...
She moves towards what is written.
A destiny she must unfold.

Eyes wide shut...
They walk along unto a written path...
Colliding heaven and earth with pain and love...
Everything was destined... everything was fated...
All has fallen to its rightful place.

Yet,

They were both trap in a dream,
Caught between love and hatred,
Love over commitment.

Their eyes wide shut...

Everything happened in just a snap.
A simple “hi”, a simple “hello”.
They collide with their hopes and dream.
She’s the air he breathes; he’s the friend she need...
How can love merge from this tale?

“I like you...”

“But, you are my friend...”

“I like you...”

“But, you are my kuya...”

“I’m falling for you...”

“You mustn’t...”

“I love you...”

“Pls. stop it... “

Eyes wide shut,
Heart full of sorrow...
Mind longing for sanity,
Soul drench in lies...
Clinging to a knavish thought that....
Someday,
Somehow,
Love can bind them together.

Then,

Suddenly...

“I love you!”

“I love you too!”

It was all he need. She was all he need.
A fulfilment no bribe can surpass.
He was happy, she was loved.
He was waiting for this...so does she.
He was dreaming...she was fading.
She was smiling in his eyes wide shut...
He opened his eyes to see that everything happened...
While his eyes wide shut.











Saturday, October 16, 2010

Compassion





       Nakakita ka nab a ng litrato ng mga shoplifter sa mga grocery sotres, marts, o kahit anung tindahan ng goods? Napansin mo ba ang kalimitang dinudugas ng mga ito? Anung naramdaman mo? Natawa ka ba, natae, naiyak, tumambling at nadapa o wala lang? Anu nga kaya ang pumasok sa isip mo? Kung nagging maobsreba ka malamng napansin mo ang tatk na to.....
           
“s26”  

kung may anak ka na, kapatid, pamankin, pinsan na sangol pa o kahit basta bata sa kapitbahay na nakikita mong dumede ay malamang alam mo to.. at mas kilala to sa tawag na  “ginto”. Siksik sa nutrients, minerals at kung anu anu pa na kailngan nng sangol mo ay mayroon ito. Xempwe iba padin ang gatas ng ina. Subalit kung walang kakayahan na gumawa ng sariling gatas ang ina,,gatas na di-timpla aabutin ng sangol mo. Oo, aminado ako..ang sakit talag sa bulsa ng gatas na yan. Swerte ko na pag tumagalk ng 2 weeks yung 1.6kl nyan..at maganda naman talaga ang epekto sa bata. San ka naman nakakita ng 8months old na babing marunong umayaw pag may toyo?hehehe
aminin natin, hindi lahat ng shoplifter dun ay gatas talaga ng baby nila ang kiukuha, gatas man, hindi to para sa sangol nila.ibebenta din nila to.kung para san man yun..kahabaghabag padin sila. Pero isipin natin, kung kahit isa dun ay salat sa pamumuhay na gusto patikimin ng masarap na gatas yung anak nila. Tsk, kinakailangan pa nila na magnakaw para dun. Wag na natin silang sisihin sa buhay nila. Tapus nay un. Wag nanating patuloy na ipamukha pa sa kanila ang kanilang katangahan. Yung bona nakaktibe, yung nestogen mabaho pa sa pag-katao mo ang pawis ng sangol mo. Yung alaktamil awa ng diyos di ako nakabili nun. Mahal yung enfalac A+, pero wala padin itong epekto sa baby ko..mula ditto nagapalit kami ng enfalac lang hangang sa s26 gold. Wala padding epekto. Tumama lang kami sa s26 n pula. Sa ngayun promil na gamit naming, kasunod nung s26. Mahal..pinalad lang kami dahil kaya namin. O mas tama siguro na, naglalaaan talaga kami para kay tamita. Pero panu yung mga cant afford? Magtyatyaga nalang ba sila sa tibeng mabaho pa sa pagkatao nila? Yung bata ba talaga dapat ang mag dusa.?nakakaawa.



Sana bago nila ipaskil yung mukha ng mga salarin, magkaron muna ng imbestigasyon kung para san ba talag ang kinuhang to. Wala naman mawaawala kung magkakaron tyu nito bago ang paghahatol..nang malaman nating kung sino ang kumuha ng para sa droga lang. Nakakahiya mapaskil ang mukha dun, pero, mas naawa ako dun sa sangol na naghihintay ng masarap nyang dede.




Wednesday, October 13, 2010

Self Righteous Suicide



Masusspinde ata ako....
Puro ka kasi kalokohan...
Hehehehe....... (sa isip) kesa naman sa inyo na plastic.

           Badtrip ako sa mga perpektong tao. Yung mga tipong makasalanan tyu at sila hindi. Yung mga pinagpala, matatalino, gifted, special sa mata ng madla, sa tagalong anak ng diyos. Sila yung mga tipong hindi nagkakamali. Kung magkwento sila, magaling sila, maganda ang anak nila, masipag ang asawa nila, halimaw sila sa kama at ang ganda nila. Isang magandana halimbawa nito si Kris Aquino, Kung may ginagawa man ang mga kapatid nya sa ugali nyang ito, ay malamang na wala. Ang mga nasabing taong ito ay yung mga tipong kung makapangaral ng iba ay napaksama na ng iba at sila ay malinis pa sa puti.badtrip.
           Hindi ko alam kung likas na sa taong ang iangat ang sarili nya ng higit sa kapwa nya. Sabagay, mapapnsin mo kung paano magpa-tayo ng bahay ang mag-kapatid, pinipilit ng isa na taasan ang isa. Bahay pa lang to..panu pa sa mismong pamumuhay? Lagi nating tinitignan na mas magaling tayu kaysa kanila. Sabi nga ng manager ko.... “ pinag-isipan na ng matatalinong tao yan, ang gagawin nyo nalang ay sundin”! sa tagalong, mga bobo kami, sila matatalino. Kung saan man o kanino nila nakuha ang ideang to, malamang kahit si bill gates katatkutan maka-debate ang kumag na to.
           Nang minsan makagawa ako ng katarantaduhan, na kwestyon ng isang magaling ang pananmpalataya ko. Kung kristyano daw ba ako. Napahiya ako. Pero yun ba talaga sukatan nun? Itinakwil ako ng sarili kong iglesia.. “sabagay, hindi ako ang una. Madami kaming nakaranas nito.” Inalimura, minata, minaliit, pinag-uspan sa likod ng tenga, na disrespect ng dahil sa isang kasalanan. Nakalimutan na ang lahat ng tanim ko. Ang mga paghihirap ko. Pagsisi sa nagawang kasalanan subalit kasabay nito ang muhi sa kanila. Ilang taon na din kong hinihiling na bumalik ng ilan sa nasabing iglesia, para rin naman akong sira ayukong lumipat sa iba pero ayuko ding bumalik sa kanila, ang kinalabasan. Ako ang naiwan ditto, at sila umusad na, habang pangatlong henerasyon na nang mga kiti-kiti ang kasama ko. Hangang ngayun tinatnung pa din ako kung kristyano ba talaga ako. Mina-mata.
           ....give us clean hand; give us pure heart...let us not lift our souls unto others.
           Isinulat ni. Isa ito sa tinatawag na all-time favourite sa buhay kristyano. Malimit itong kantahin ng mga kabataan na nag-pupuri, ng mga pastor na nagbabahagi. Kung naiintindihan nila ang sinasabi nito ay di ko lang alam. Palaging nakakanta sa bahay sambahan ang nasabing kanta, subalit paulit-ulit na hinuhusgahan ang kalapit. Wala din tayung pinag iba sa taong marunung bumasa subalit walang kakayahang umintindi.
          
           gm txt : “sinong mga magnanakaw jan?” (ang tinutukoy ay kung sino ang hindi tapat sa pagbibigay ng ikapu).
           Pastor:  “panginoon ‘wag mo pong biyayaan ang hindi nagkaloob” (ang tinitira, yung mga hindi nagbigay ng offering).
           Charlie ariban : “kristyano ka ba”? (nasabi ko na kanina).
           Jess: “tanga mo ano, kaya ka may utak jan sa ulo para gamitin. Buboy”. (pati tuloy ang pamosong buboy nadamay pa,kung ilang bese na nyang nasabi to sa tao ay di ko lang alam, pero malamang pa siguro kaysa buhok mo sa ulo.
           “ ay, nag-iinom ka pala”. Ang puna sakin ni chamar matapos akong Makita na nakikipag inuman. Samantalang ako ang nagulat na marunong pala xang uminom.
          
           Pinipilit nating itama ang iba. Wlang sawa nating kinukumpara ang perpekto nating sarili sa kanila. Lagging buti nalng tayu hindi ganito. Samantalng ang ating kapwa din a makbangun sa lusak patuloy pa nating binabaon. Hangang ngayun hindi ko maarok kung paanung naipapagpatuloy ni Charlie ariban na itama ang mali ng iba habang sya mismo sabl;ay ang pamumuhay. Walang masamang magtama ng iba, basta siguraduhin lang natin na naitam,a na natin ang sarili natin. Baka pagdumating ulit si kristo mahiya xang lumapit kay Charlie sa sobrang banal nito.
          
           Nabastos sya ng biruin ni jayjune si farrah ng sabihan nya ito na lagyan ng malaking pinta ng ari ng lalaki sa mukha ang huli. Pero naisip ba nya ng picturan nya yung underware ng babae sa harap nya?
           Bastos daw ang mga katrbaho ko pag natingin sa mga seksing babae, nakalimutan nab a nya ang mga pasimpleng hipo nyta sa dibdib ng mga tinatatooan nya? Yung tinampal nya sa puwet? Hypocrite.
           Bakit daw kami nagtatrabaho kapag lingo samantalang araw daw yun para sa diyos, ayun mag-iisang taon na syang nagpipinta pag lingo sa store.

           Nang mangyari ang insidente sa taas, isang bag yang naisip ko. Nagiging self righteous ako. Ang bagay na auko ginagawa ko. Sa blog na ito ganun din ang ginawa ko. Puro mali ng iba at walang mali ko. Hindi natin napapansin, kinakain na tyu ng galit na nagliliyab sa loob natin sa pagkamuhi. Unti-uni, nagiging kamukha na nating ang asong dati nating kinaiinisan. Nagiging maga-len na tyu.

Monday, October 11, 2010

Don't Look Back in Anger

“tunog oasis...”

“ang di tumingin sa pinang-galingan ay ‘di makakarating sa patutunguhan....”
-          Old Filipino Proverb

“Ano, anjan ka pa’din”

Yan ang bulalas sakin ng minsan ko na galing Saudi.pag-kababa ng gamit nya sa bahay nila, nagdiretso kagad sya sa lugar ng pinagtatrabahuhan ko. Kung sya ay dumalaw, di ko lang
alam.

            Sabi sa nakassad sa taas, “ang di tumingin sa pinang-galingan ay ‘di makakarating sa patutunguhan....”. di ko alam kung totoo yan, pero isang bagay ang alam ko, maraming pinoy ang naniniuwala jan. At, tunay na nabalik sila sa kanilang pinag-mulan. Tulad nalang ng pinsan kong yan, fastfood kagad pinuntahan. Kasi, ditto sya nagtatrabaho dati. Pero kung ang dahilan nito ay magbalik tanaw, malamang hindi.
            Tunay, nabalik sila,pero hindi para balikan angh dating buhay nilang kinasadlakan, hindi para gunitain na minsan sila ay mahirap din..lalaong hindi para iahon ang mga kasama nilang hangang ngayun ay lubog parin sa lusak ng kahirapan. Nagbalik sila para kutyain, libakin ang magi to dahil di tulad nila..nagtagumpay na sila.

            Walang sinabi ang sweldo ko sa pinsan ko. Kahit na regular ako at 2x a year ang increase ng salary ko, di ko din mapapntayn ang kinikita nito. Ang totoo, mas malaki npa ang pinapadala nya sa ermat nya kesa sa sweldo.pero ayus lang yun..hehehe. mas malaki kita nya sakin, pero ibig ba sabihin nito mas magaling na xang tao kesa sakin?

Mas hi-tech ang notebook nya sakin,aus lang yun andito pa din ako sa pinas.
may psp xa ako wala, au slang yun andito padin ako sa pinas.
Nakakapag painom xa ng grande ako hindi, ayus lang yun dahil di ako nagiinom.
Madami na silang na atikha..at ayus lang yun..dahil andito padin ako sa pinas.

            Oo, ang laki ng sweldo nya, nabibili nya mga mamahalin na gusto nya. Marami na syang narrating.pero may natutunan ba xa? Kung meron man, ginagamit ba nya sa tama? Ang notebook ko hindi cash, si tamito hulugan din, ang mga cp ko 2nd hand, samantalang sya kaya nya bilin ng cash. At ayus lang yun.
            Mahirap ang buhay ditto sa pinas, hindi tulad sa mga banyagang bansa na malaking kwarta ang kikitain mo. Ditto, barya lang ng sahod nila sweldo natin. Pero para san ba ang malaking sweldo kapalit ang sakripisyo? Magdidildil ka ng pawis mi sa ibang bansa, komunikasyon nyo lang ay sulat, txt o chat, nakaksiguro ka ban a lalaki ng tama ang anak mo? Di bale ng maliit kitain ko, basta nabantyan ko si tamiota sa paglaki nya. Makakbili nga ako ng mansion sa ayala village magiging parausan lang aman pala ng bmga adik ang anak ko eh wag nalang. Basta kasama ko sila...ayus na ko duun..maiintindihan din nila yun pag dating ng araw, na hindi pera solusyon sa lahat ng problema. Mabibili din naming ng paiusaisa ang gusto naming ng magkasama.

            Hangang ngayun andito pa din ako sa mcdo. Masaya ako ditto. Tropa mga katrabaho. Ipagpapalit ko pa ba yung trabaho ko na restday pag lingo? Family day..churchday. andito lang ako sa pinas nababantayan ko ang anak ko. Mag aabroad ako ‘tas lolokohin lang ako ng jowa ko tulad ng kapatid nya na binahay na ang kabit? Nako, wag nalang. Di bale nang malamangan nya ko sa yaman...,lamang p din ako sa pagkatao.
don't look back

Sunday, October 10, 2010

A CHARITY OF SACRIFICE


So, you’ve decided to let him go,
Leave him hanging, dying, and wasted on the ground.
But, did he ask for it?
Does it worth it?
Was it really a decision to be made?
Run and falter behind those teary eyes.
No one must know this vain sacrifice.
You’ve covered it up with sweet lies,
A pseudo smile to hide the pain inside.



“Here me, listen to my plea.
Why must we end it this way?
Hold me, embrace me.
I’m falling endlessly in this nightmare.
Shake me, wake me.
There’s no miry to cover my pain.
It’s aching, can you hear?
See me despair?
Watch me drown in this agony.”

“I must, please do understand.
Though you’re eyes can’t see,
I’m dying inside for not having you here.
Pls. do understand.
We must die.
We must be forgotten.
We must not exist.
For them to breath.”


“But, we haven’t even begun?
How can you say this?
Don’t you love me?
Was it all just words?
Must i now wake up?”


“Hush my dear, I’m here.
I love you and always will.
I must leave but it does not mean what you think.
I love you, yes I do love you.
I must do this for us to live.
Dry your eyes.
Place a smile.
Though deep inside we're dying.
Pls. don’t make this much harder for me.”


“I can’t, I can’t. “

“But we must.
We must my love.”


Sob

Sob

Sob....

A New Breed of Buboy

Lahat ng tao gusto ng kapangyarihan. Yung iba nabubuhay sa imahinasyon, may ilan sa panaginip, may ilan sa posisyon at ang iba sa gobyerno, at mas marami dito ang mga alalay ng politico.
 Kamakailan lang habang nakatambay kami ng aking mga katrabaho sa railings ng gusali na aming pinagtatrabahuhan. Isang government vehicle ang pumarada sa likod namin.. kita ko dahil sa red plate nito. Isang lalaki ang bumaba mula sa drivers seat para pumasok sa establisyamento habang naiwan ang kasama nitong babae sa sasakyan. Makaraan lang ang ilang minuto biglang bumaba ang nasabing babae para sundan ang kasama nitong naunang pumasok sa gusali.
 “kuya” tawag samin ng babae                  
“pakibantayan naman tong sasakyan namin”
“papasuk lang ako sa loob”
Sunudsunud na salita ng huli sa maayus na tono at pakiusap.
“Ok po” ang naisagot ko at ng dalawa ko pang kasama
“kay gobernor E.R.  yan ha, pakibantayan!”
“Ako ho si bok-bok, taga dito ako. Di mo na kailangan sabihin pa na kay gobernor yan”.
Natatawang napahiya ang babae.

Eh ano kung kay gobernor yun? Dapat ba igalang ko yun? Dapat bang sambahin ko yun? Dapat ba namin pangilagan yun?

Yan ang hirap sa mga alalay ng politico. Sila ang sumisira sa imahen ng mga amo nila. Mas malalki pa ang ulo na mga damuhong na’to kesa sa mga nagpapsweldo sa kanila. Teka , diba nagbabayad ako ng tax? Punyeta, eh ako nagpapasweldosa kumag nayun. Aminin man natin at hindi, kung taga dito ka sa district 4 ng laguna, alm mo ang sinasabi ko. Mga PGESL.
Nang kumuha ako ng brgy. clearance napagsabihan ako ng isang babaeng nakaupo sa harap ng mesa na magbigay galang muna ako kay kapitan bago ako kumuha ng pakay ko. diyos? Teka, di ako nagpunta para magdasal.pathetic naiintindihan ko yung bagay na mataas na posisyin yung inuupuan nila..pero hindi ibig sabihin nito ay ipaguutos na nila ang respeto, pagalang at kung anu pa man.

Monday, October 4, 2010

hamon ng isang kuto

habol.......
 kahapon, habang nagmamadali na makablik ng pagsanjan, dalawang lalaking magkaankas sa motor ang naksabay ko sa trapik sa may santa cruz. Sa himig ng nagyayabang nagsalita ang driver nito ng "gusto mo ba makita kung panu magdrive ang isang driver?". natawa ako sa katagang ito ng huli. paano nga ba mag drive ang isang tunay na driver?dahil kung ako tatanungin mo, palgay ko eto yung kung magdrive patigiltigil at hihintay sumakay yung mga tambay sa kanto. (baka balak nyang mag-sideline at magsakay ng pasahero p sa motor nya?).  wala pang isang minuto binagit nanaman ng lalaki ang mga katagang ito,dito ay napatingin ako sa lalaki na buong pagkakataon palang nakatitig sakin at nagtatawa. ako pala ang pinariringan ng mokong at dahil mas matino lang ako sa abnoy ng mga isang baytang, pinatulan ko ang mapanghusgang hamon. Tama ang nabasa mo, hinahamon ako ng karera sa singitan sa gitna ng salasalabat na sasakyan.

 hindi ko na hinayaan na magsalita pa ulit..pinaandar ko na si tamito at sumangat ng sumangat sa pagitan ng mga sasakyan. may ilang minuto ding hindi ko nakita ang motor at driver nito, nahabol nalang ako nito sa rektahan. pagkatapat sakin ay nagrebulosyon ito ng motor, tila himig paghahamon muli. hindi ko na pinatulan, kung sa sangatan palang di na kaya, sa ganito pa kayang pagkakataon,at saka naka break-in palang ako.hehehe matigas lang talaga mukha ko.


 hindi ako naghahamon ng karera..alam ko may himig to  nga pagyayabang at humihingi kao ng paumanhin sa bagay na to.gusto ko lang maintindihan ng ilan jan na wag tyu manghuhusga.hindi natin alam ang kakayahan ng kapwa natin..sabi sa nabasa kong article sa readers digest " never spot diagnose ". Ito ang ginawa ng nasabing driver, at mali sya dun. kung inaakala nya na baguhan ako at sanay lang ako sa mabagal patay na kagad sya dun.

 nakakita ka na ba ng motor ng mga delivery man ng mga fastfood chain? particularly ang mcdo, kami na ata ang may pinakamalaking carrying box sa lahat. kung panu kami sumisingit sa gitna ng trapik para madala namin sa pina-ngakong oras ang pagkain ng costumer. mahirap dahil malapad ang likuran nito. nasanay na kmi.ito ang hindi nay alam. HIndi porket mukha akong temeng kahapon ssabihan na nya ako ng ganun, panu kung yung nangangarera pa nakatapata nya?

walang masama na magyabang at buhatin ang sariling pedestal. pero kung magyayabang ka para mang alipusta at maghamon ng iba,teka saglit lang. hindi mo alam kapasidad ng nasa harap mo. mas mabuti ng nasa baba ka lang,kung tanga sya mag drive hayaan mo lang..hindi natin alam ang kapasidad nito.baka imbis na hangaan tyu nito ay mapaglupaan pa tyu nito....

riding in tandem criminals.....
think.