An underrated exaggerated statement…

            Its been a year since my last coffee-table-laptop-brain segment, so I hope this one would go out just fine. I think it’s a good thing that this fb post caught my attention, and here I am, all out of my pony excuses. time to sit down and let my hands do the talking once more…

            Lately ay madalas lumalabas sa newsfeed ko ang mga post ng group na ito#futureworshippastor ata ang name ng fb page or group. May pa ilan ilan na ayus ang post, may pa ilan-ilan na para sakin ay masyadong mapagpangap at pang perpekto lang, at may ila na sadyang nakaka urat.

First and foremost, after years of wandering around, bumalik ako sa worship team. Morethan 2yrs din akong literal na bumitaw sa grupo. Hindi ko na maalala ang dahilan, basta naisipan ko nalang umayaw. Late 2004 ako ng mapasali sa Worship team ng church na kina-aaniban ko ngayun. Kahit na musikero ako bago pa ko mapaanib ditto at matagaltagal din akong nagging myembro ng isang sektang pang musika, masasabi ko na malaki din ang nagging contribution ng sekta ko ngayun sa pagiging musikero ko. Pero hindi ko rin I pagkakaila na may nawala rin sakin sa ngyari na ito, ayus lang siguro, kahit na alam kong sa pagiging musikero, dehado ako.

            2^nd quarter ng taon na ito ng bigla ko nalang naitanong sa isip ko, bakit nga ba ako natugtog sa Simbahan? Ano nga ba dahilan ko? At sumasamaba pa ba talaga ako? Masyadong mabigat na katanungan na hanaganag ngayun ay di ko makuha ang sagot, ang masasabi ko lang alam ko na bakit ako nagtatanong.

           

            Masyadong mababaw ang nakikita kong sinasabi ng page/group na ito. Mga letrang binibitawan galling sa kanilng mga powerta na ipilit ipapalamon sa mga utak na makitid pa sa pasyo ng aking tinitiran. Walang Christian music, dahlia ng musika au universal na lengwahe at kahit san ka magpunta sa mundo may pitong nota lang na imposibleng wala kang makatulad sa naisip mong kanta. Meron Christian lyrics, at oo, lyrics lang ang nagpapahiwalay sa kristyanong kanta mula sa pang mundong iyong kinakanata.

           

            Hindi ko na masyado pagtu-tuunan ng pansin ang iba nyang sinasabi, sa ngayun dito muna ako sa last kong nakita..

Una.     malaki ang significance ng lyrics ng kanta sa gustong word ng speaker, kaya hanagat maari kinakausap ko na ang speaker a week before para malaman ang mensahe na gusto nya ibahagi.  Hidni sa lahat ng pag kakataon yung gusto mo ang massusunod, tandaan kahit ang dimonyo ay nakakaramdama ng adrenaline rush. Hindi porket type mo yung sinasabi ng lyrics ay aawitin mo, para kang temeng nun. I bagay ang kanta sa okasyon, oras at mahalaga sa lahat, ipag pray mo.  minsan nakaka urat na rin sa simbahan na isang buwan ng naka UP ang schedule ay wala padin line up pag dating ng araw ng practice, pag sinuswerte ka pa mag papa awit ng bago yan ng walang alam ang buong team. Ditto palang kita nana natin ang kawalan ng disiplina. Nasasayang ang sense ng teknolohiya kung hindi natin to nagagamit sa ating kapakinabangan. May time tayo mag post ng kung ano-ano at my oras din tayo manuod ng mga online videos, pero hindi natin magawa mg group message ng line up ntn. Kaya ang ngyayari, hindi mag tugma ang boses at nota ng banda. Dahil last minute ang sifrahan. Powerful ang bawat letra, kailanagan isabuhay mo ang bawat salita, pero ang tanong anong saysay ng bawat bigkas ng iyong labi kung busy ka sa pagdala sa mga tao sa May Likha, pero ikaw mismo nakalimutan mo ng ikaw mismo ay dapat sumamba?

Pangalawa.       Maydanong nalilimitahan ang vocal power ntn kung lagging iisipin ang kakayahan na awitin ng kongreagasyon ang nais mong ipaawit. Kahit mababa pa yan, kung hungkag ang pagkaka-awit mo ay wala rin itong saysay. Oo tama, ang mataas na kanta ay nakaka pangilabot at nakaka tindig balahibo, pero kahit ang pinakamababang nota ay maari rin mag pa bagsak ng isang dakilang luha. Wala sa taas o sa baba ang pedeng gumawa ng hindi mo inakala, nasa pag awit yan. Kahit na basic na kanta ang gusto mong ipaawit sa kongregasyon, kung 1^st tym lang nila narinig ito, maniwala ka sakin, daig mo pa ang mga publikanong tumatayo sa palenke at nag ngungumawa, wala sayong papansin at ang lahat nang tao ay tulala. Maysadong underrated ang sabihin na wag kang mag paawit ng mataas, dahil kung mag ka ganito, wala ka ng mapapa awit halos dahil kalimitan sa kanta ng hillsong at planet shakers ay sobrang taas, isang oktaba ang taas mula sa register n gating mga lalamunan. ‘wag na tyaong lumayo, mag focus nalang tayo sa mga local, kahit sang kanta nalang, yung ‘akoy binago Nya’. Malamang kung susundin natin ang sinasabi nito, malamang wala ng mag papa awit nito dahil sa maka double nose bleed na taas nito (dugo sa isa, uhog sa kabila).

            Masyadong nagiging pala asa ang nagpapa awit sa transpose sa key na kaya nila, kaya ang kinalalabasan tamad at nawawalan ng buhay kadalasan ang Kanata. May dahilan kung bakit sa ganyan key kinuha ang isang awit. Ang pag lipat sa key ng kanta para sakin ay isang kapalstangan sa gumawa ng Kanata. Wala itong pinag iba sa pagpapangalan ng iyong aso sa paborito mong mang-aawit, hindi kahanga hanga, bagkus ay nakaka urat, ikaw kaya ipanagal ko sa aso? Kadalasan pa, nababago ang melodiya ng kanta dahil hindi sinifra ng isang buo at pinatamaan nlng dahil ililipat lang din naman ng nota.

            Pili lang ang pinag kalooban ng high vocal power, pero mamari itong masanayan. Tanda ko pa yung ka banda ko dati, pag naririrnig naming ung mga una naming tugtog, malyong malayo na sa kakayahan ng boses nya ngayun. Ang boses ay walang pinag iba sa pikal mong katawan, kung hindi mo sasanayin sa isang Gawain, mahihirapan ka talaga, kahit kaming nag bibike ay kailanagan munang mag sanaya sa malapitan at patag bago kami sumabak sa  mamalalayong maka matay  ahon na bundok. Kung sasanayin mo ang boses mo sa mababa, wala kang maerarating nga.

 Lastly. Masadong nalilimitahan ang musicality at technicality kung sasabihin natin na iwasan nag mga malulupit na areglo.  Kung makukuntento tayo sa katamaran na makuntento sa anong kaya nating gawin, hindi na talaga ako magtataka kung bakit ang tingin sa tin ng mundo ay boring. Humahanga talaga ako sa mga church musician na nakaka pag areglo ng malupit. Una dahil sa disiplina na matugtog ng tama sa nota, dedikasyon na ma execute ang bawat bagsak at puso hindi lamang sa musika kundi mismo sa May Likha.     Nakaka lungkot isipin na may mga ganito talagang tao na kuntento na sa basic notes, oo naiintindihan ko, wala sa lupit ng tugtog yan, nasa puso ng tumutugtog yan.  May munting kasabihan ang mga native American indian na tinatawag na crooked arrow, ibig sabihin wala sa pana yan kundi nasa pumapana yan. Wala daw tuwid na palaso, lahat ay baluktot. At naniniwala ako ditto. Kung ikukumpara natin sa buhay worship team, sadyang wala sa tugtog yan nasa tumutugyan. Pero ang isang malupit na arglo ay sadyang makaka akit ng ilan para masabi na ikaw ay nabiyayaan.

Nasasayang ang talent na pinagkaloob satin kung lagi nalang tayo makukuntento sa salitang “pede n yan” o “ayus n yan”. Oo nakaka pagod mag areglo, kahit ako minas an nauubusan na ng imahinasyon kung pano ko pagdudugtungin ang mga kanta na magkakaiba ng areglo, tyempo at nota. Pero hindi ko hinahayaan na kainin ako ng salitang “hayaan nalang” dahil nawawala ung significance ko sa team. Oo, kumakain ng oras talaga, pero kaya hindi ko to basta pinag iisipan sa mismong praktis, palagi akong may baon, at hangat maari ni rerecord ko na sa cp ang tunog para ma bigay nlang sa bawat isa.

Oo hindi ko sila katulad na isang technical musician, pero lahat tayu ay tinawag para mag deklara ng isang gera. Kung hindi mo kayang ibigay yung the best na sigaw para mabuhay ang dugo ng mga ksama mong sasabak sa laban, sa palagay ko, bumaba ka na muna, mag isip kung ano ba talaga ang gusto mo sa buhay. Yang galling natutunan yan, diplina lang, yung bilis nakukuha yan tamang praktis lang, yung bali sa nota nakukuha yan sa tamang pag aaral lang, pero yung mga talentong sadynag pinag kaloob, walang makaka gawa nyan kundi ikaw. Naalala ko sabi nuyng drummer sa palabas na “rockstar” ni mark whalberg nung pinaghihinaan na sya ng loob, “your job is to leave others what only been dreaming of”. Oo, nap aka swerte mo dahil sayo napabigay ang isang dakilang pribilehiyo na gusto ng karamihan. Tapos sasayangin mo lang sa palusot at kung anoanong katamaran. Sayang .

            An excellent song arrangement is a powerful manifestation of how good God has been to you to have sugh a high skill and power to banner what He, an almighty God has entrusted to you. It’s a declaration of faith, of how good servant you’ve been to have honed those gifts to the fullest. It’s such an underrated-ass-licker statement to tell a musician to just snuggle in their own stupid comfort zone and be content in this lament of dying art and not let its heart fly across this sky of clouds and ire’s. Every musician’s dreams to create an epic story with notes and lines, no musician ever wanted to be tied down and just look at a dying piece of art to just decay in the passing of time. Music touches every soul, might as well create something that will touch and lighten a heart, not only now but to forever…

-bb

In the name of the father…

(parental advisory explicit content)

for the one who's above
(photo credit to owner)

            Lately id been seeing many competition (state whatever you have in mind) were participants always points to the heavens above. They gracefully extend their arms towards the skies of dilemma as if; god really supports their insipid battle to outmatch everyone. From dance battles to physical fighting’s I see hallucinated competitors that loves to boast his hearty and god at the start or at the end of their performance or fight. I don’t have a problem with that; I just can’t see the significance of it. You’re trying to beat others in the name of the father? There’s a big problem with this system.

            Take for an instant is those pesky dancers, they love to show off then arrogantly point up above, heck with that attitude. Would god really be pleased with those kind of stances? Benson Henderson, an MMA fighter always point high before his fights. What was he trying to say? I punch in the name of the lord? Ill smash your faces for christ sake? I just don’t get it. We love to compete with others but we say that it’s in the name of the creator. I think god would not want us to outmatch others that he is not behind those battles of skills and ego’s. if god would really support you on something, it’s not on something that would need to beat others hard work into a pulp.

            Ok, maybe you just want to brag that whatever you are doing it’s maybe for your lord? I’ll be more rational here. I’ll just pretend to believe in a pretext that your god is being exalted in whatever you are doing. That you manage to put a smile  in every blood sweating competition you have joined.

            I don’t have a problem with competition, as long as it is stated somewhere in the bible, you can’t say that’s it is in the name of our lord if it doesn’t have any significance in your so called Christian lives. We’re taking human race too seriously, it’s not a race between us humans. Even in this so called bible quiz bee’s, I mean the heck. What profits will one gain in this kind of contests? If ever, winning this kind if competition will merge me in front of the line of a “perfect-christian-life”? I think, god would not ask as in the heavens how many bible verses you have memorize, he doesn’t care about it. All he wants to know is did you abide by his word.

            In my own point of view, it’s your choice if you want to compete with others and go with the worlds flow and there’s no problem with that. You can always outmatch others, bring the best that you can and beat the shit out of them, tear them apart and say that its sports, friendly match, just a competition, just don’t, don’t you ever say that it was in the name of the lord. There’s a big problem with this system that we brag about this god encouraging beliefs. No god would love his people to clash among its other. Say all you want, you can use all your phony excuses to compete by wit, body and strength, but bear this in mind. It’s the world system your trying to ride, a system were one must always hail as supreme among the others, and were living in this world, I’m no hypocrite to tell you that I don’t go with this flow, I just don’t point my hands toward god, I vow to no one. It’s just me, I maybe plain arrogant, but I don’t live in a hoax of pretentious blasphemy. If my God would want me to compete, it’s not in a field where blood would be shed, dreams are shattered, hope and diligence raped by utter wicked intention to surpass one another. 

Love enough…

pain, suffering and lastly, love.

Your love's enough to see the broken hearts

Gain a brand new start with a brand new heart

As the faithful hope in things unseen

You're enough to see all the things they dream

Come to life

We're living in the Saviour today

And this day is what we have now

In this moment we have chosen to praise

And it's changing how we live now

Your love it broke my fall

It's more than enough and I need it

‘Cause I've never known better

And I'll never know better

This love will see me soar

It's more than enough and I need it

‘Cause I've never known better

And I'll never know better

Your love's enough to see the humbled man

Find the cause of Christ

With his outstretched hands

As the cripple grabs his mat to walk

You're enough to save him from the pain he bore

My Saviour

You'll never let me go

My life is now secure

My Saviour

You'll never let me go

And in Your hands my future's brighter

…of sound and echoes

call and answer

Life, like music, we need feedback. First, you must send something to receive something. No echo was produced by itself, you must send first, and respect won’t come to you in return unless you first abundantly give it to others. Much like love, loving someone without asking anything in-return is like shouting in a vast open field under the scorching sound and no wind to answer your call, you’ll hear nothing but the screeching sound of your lost fading in to nothingness of hollow promises and expectation. It’s a hypocritical aphorism. It’s an underrated statement to tell others that you can love someone without asking something in return, cut the shit; I don’t believe in this kind of crap. Sooner or later, frustration will spring form your heart to drag you from your sanity only to find yourself  in a wishful thinking that he can love you in-return. Hands down, this will never happen.

            God is a God of order, this sentence still lingers in my ear, raped by my fellow phonies at heart, and they strive to make me swallow this aphorism. But tell me, how could I, when all I can see is disordered human beings?  Day after day, their lips utter this pure insolence, bragging about some idiocacy and salvation. I see no silver lining in this storm of egos and hairy balls. They always fall short in this slogan of them that they have no idea of what order really is. Assholes, were living in a world were genuine pagans merge with false Christian beliefs. We sugar coat all our wicked plots with words of god to cover our sinful acts.

not her...

            Looking back to this ending year, did we gain anything? Was progress in endless momentum, or did it just stumble in this muddle of apathy.  I wish change and progress was at par to summon all our reason and might to face tomorrow, but all was wasted and shadows fall from the heavens as words of blasphemies ram with our ears covering all our ideals and beliefs with sugar coated atrocities.  

            Help is soothing word for all, yet at times I find it expensive for indigent persons. I mean, where’s the logic in helping others with in right time? Help institutions and other NGO offices that serves the lavishly word HELP in a time span 8am-5pm, and mind you they have lunch breaks. When is the right time to help others? Is it when they’re at their gloomiest part of their lives and all they can do is mumble and grief in desolation? Or help is a word that should be served to all of us 24/7? If only those fucking idiots are like convenience stores, then others might have known the root word itself.

            We’re living in a free world, on a democratic country where each and every one of us abusively used the word “rights”. Yeah right, fucking maggots, may you all rot in hell! I know, you may practice your rights anytime, at any given period of time. Do whatever you want, wear whatever you want, say whatever you will, it is your right, and you were born a freeman, no leash to hold you from bitter atrocities of life. But still, mind you that you’re still accountable for each and every decision you’ve made…and lastly, forget not, that I, also have the right to mock, assault and humiliate you. It saddens me to think; that these free worlds were living in has no sense of reasoning, from degraded fellow human being, to shit-fest-programs on national television. Here we are at the dawn of a new era were t.v. programs here in our country is based on fellow Filipino being degraded relentlessly by upper class, then what? We expect OFW workers to work with a head held up high attitude? That’s bullshit; it’s the main reason why domestic helpers are battered in foreign countries, and we still have the guts to act somewhat cool in front of others…fucking assholes.

           

its only a toy dad!

As I was looking at a flea market early this morning, I notice one thing; toy vendors are marketing toy gun excessively, hanging around their stalls like there’s no tomorrow. They hang it there with only one thing in mind, to attract little boys and mold them to criminal at heart. And we expect them to grow up real men with honors and diligence? Hypocrites.

            In a world were cause and effect is at constant pace and at par, it’s better to think twice all your plans before putting it into actions. Helping others is the only thing that must be initiated without considering a second thought, an act on impulse, for it takes no other second to stretch your helping hand. Other than that, act carefully. As bright as the sun, newton’s second law of motion will always be at hand, for every action there will always be an equal reaction. Love everyone, including your enemies, give more, expect less, give praise to others and humble yourself. Remember, musician should be behind his axe and photographers should always be behind her camera, not in front of it…might as well, mix with the crowd, listen, or be a model.

not me...them

The passion of the thief

eyes of an ice

            Sa patuloy na daloy ng panahon, tila pagulo-ng-pagulo ang sitwasyon ditto sa mundo. Ang mga dating magkaka-away ay magkakasama na(good thing), at ang dating naglalakad ay  ng nag-iinom araw-gabi. Ayus na sana to, pero kung sa kalokohan ng iilan ay madami ang nadadamay, parang hindi naman  ata tama ito. Masaydo naman atang madaya and tadhana kung kasali lagi ang matino sa parusa ng engot sa mga tarantado, kung magka-ganito, patuloy lang sila sa pagnanakaw at patuloy lang tayo sa pag-ako sa kanilang kakatihan, wag na natin silang sitahin o pagusapan pa, ibigay na natin sa kanila mismo ang produkto at hayaan na tarantaduhin tayo. Isipin mo, ninakaw nila babayaran natin? Para narin tayong nagpatae sa ulo at hinayaan na ihilamos pa sa mukha natin ito.

            Nakakalungkot lang isipin na yung mga inaakala mong matino ay sya palang tirador, bigtime pa, pero tulad ng paulit-ulit kong sinasabi, tip of the iceberg palang ang nakikita natin. Pas malaki pang systema ang nasa ilalim nito. Bakit mo bibilhin ang pede mo naman kuhanin, at bakit mo babayaran ang pede mo naman pagkakitaan? Engot ka pag ginawa mo to. Sa personal ko lang na opinion, walang tao ang nagreklamo sa isang mailng sistema kung sya ditto ay nakikinabang. Bakit mo itatama ang isang bagay kung ditto ka kumikita? Walang lalaban ng patas kung ditto sya nakatikim ng ginhawa,at walang nag sumbong sa pulis kung sa ganitong bagay sya kumikita. Bakit mo itutuwid ang daang baluktot, kung ang mga perang ginusumot, ay isa ka sa humahakot?

            Minsan iisipin natin, hindi ba sila natatakot o sadyang malakas lang ang loob nila? O baka may nakakalimutan lng tayo, baka sadya lng silang mga tarantado. May konsensya naman sila, minsan sila sila nadin ang nagtatanungan sa bagay na ito... Ang pagtatanong ng magnanakaw sa kapwa nya magnanakaw kung tama ba o mali ang ginagawa nila ay walang pinagiba sa pagtatanong ni hudas kay annas at capias kung tama ba o mali na hinudas nya jesus.

            Pero bakit nga ba humahantong sa sumbungan, bentahan at laglagan ang magkakatiyap? Siguro sa seryosong pananaw, isipin mo lang, ang katiyap nagrereklamo lang kapag kulang ang bayad, o hindi napartehan, onsehan sa madaling salita. Hindi ba’t nakakatawang isipin na bigla silang tinubuan ng konsensya, instant conscience? Tutubuan kaya sila nito kung nalagyan sila ng higit pa sa gusto nila, at idagdag mo pa ang mga senador na biglang nag guilt trip at kung hindi sinoli ay tinangal ang kanilang mga pork barrel. Ayus sa allright hindi ba…pero ang lahat ng ito ay mawawalan ng saysay kung hindi mahuhuli ang pinunong kawatan. Patuloy lang tayo nyang pagtatawanan habang sabay-sabay tayong sumasayaw sa balse ng kanyang katusuhan.

            Iba talaga tayong pinoy, masyadong madiskarte, lahat ng pedeng pag-ka-kitaan ay papatulan natin, noon lang nakaraang bagyong pablo, madami atang bayaning Pilipino ang nagtulak ng mga timirik saksakyan sa mga nabahang lugar sa kamaynilaan. Ang ilan gumawa pa ng mga improvise na transportation para lang makadaan ang mga tao patungo sa kanilang pupuntahan, kung magkano ang talent fee, eh bahala ka na kumarkula. Ayos sana to kung tunay at bokal na tulong ang ginagawa nila, pero hindi, diskarte ang tawag ditto. Nakaka-adwa lang isipin, hindi lang basta 20php 0 100php ang sinisingil nila lalo na sa may pasay kung san libo ang sinisingil nila lalo na sa mga desperado nating kababayan na papunta na sa ibang bansa para mad dildil ng dugo at pawis. Mga buraot. Kahit ditto samin, may mga instant tollgate sa mga daan na liblib para sa mga tumatakas sa HPG o LTO na walang ginawa kundi mang huli ng motor. Pero syempre kahit san mo tignan mali padin ang mga naka motorsiklo sa hindi pag tupad sa batas, pero yung maningil ka para sa daan na hindi sayo, isang malaking hinlalato ang para sa inyo.

            Naalala ko nung minsan, araw ng lingo, papunta ako sa isang kaibigan ng mapansin na may checkpoint, gun-ban (pero sa di ko mapaliwanag na salita, hindi ko alam bakit lisensya at rehistro tinitignan nila, pabababain ka sa motor at bubuksan ang compartment, eh bawal to) at dahil sa matigas mukha ko, umiwas ako ditto at dumaan sa isang top-secret-with-instant-toll-gate na daan, at ayun only to find out na sarado na pala ito. Ayus sa alright, at tila isang tagalog action movie na parang mauubusan na nng paraan ang bida biglang may sinugo si donya enkantada na isang engkatarantado para para offeran ako ng daan sa halagang 20php. Ano daw? 20php? Ano ko gago, hindi na oi, papahuli nalang ako at sasabihin sa mga pulis na anak ako ni napoles,burat at yun. Di ko kinagat umikot nalang ako.di pa ko desperado para patulan sya.

kasya ka pa!

            Sa totoo lang, mula nung nagka-motor ako, tamad na tamad na akong sumakay ng jeep. Dahil ito sa ilang kadahilanan. Una ay dahil sa ang bagal nila, pangalawa ay nabuburaot ako sa pagtigil nila sa lahat ng kanto at pag minamalas ka ng todo, ang masasakyan mo pa pag late ka ay yung lintik magpatama eh magpapagas pa ito. At ito ang isa sa makikita kong katamaran ng Pilipino.

            Gasolinahan, hindi ko alam kung tamad ba talaga ang mga pinoy , o, sadyang batugan lang talaga tayo. Hindi ko din alam kung tyo lang sa mundo ang may gasoline boy, dahil si takumi (initial-d) ay ito ang trabaho. Siguro madami pang ganito sa ibang bansa, pero hindi siguro sa katulad natin na 3^rd world country. Sa personal kong opinion, isa syang matibay na ebidensya ng katamaran at kaartehan nating mga pinoy. Kaya masyadong mahal ang gasoline ditto, subukan natin silang alisin baka mag mura. Oo naiintindihan ko na hindi ganun kalaki ang sweldo nila, yet still. Ayaw natin masira ang japorms natn, nakakapagod mag operate ng mga automated gas fuelling pump kaya ayaw natin ditto…tsk, ang tamad natin talaga.

            Sobrang okray ng bago kong boss, pag di mu nabuhat ang isang bagay, bakla ka, pag di mu nagawa, tamad ka, pag di mo inayos, nagtatanga-tangahan ka. At yung mga hindi gumamit ng tools, eh mga bobo. Naalala ko, ng minsan pumasok sya at mapansin na hindi nalinis ng ayus ang glass panel ng tindahan. Obyus daw na maliit dahil hindi naabot yung taas na bahagi ng salamin, bobo daw dahil di gumamit ng hagdan, at tanga dahil di ginamit yung bangko sa tabi nito. Tama sya, pero may mas malalim pa itong pinag-huhugutan.  Masyado na atang naging alibi ng maliliit  na maliit talaga, gas-gas ng linya yung papa-abot sayo dahil di nila abot, katamaran?

            Nakakaburaot lang, imbis na gawan ng paraan, papakisuyo sayo. Kahapon lang nakisuyo yung pinakamataas samin:

            Jezza: kua ian paabot nung liner.

            Ian: ayan sai bok mas matangkad           

Ako: aling liner?

            Jezza: ayan! “with turo sa over head ko.

            Ako: liner lahat yan alin jan?

            Jezza: kahit alin.

            Ako: ba, magkakaiba ng design yan, pano kung mali?

            Jezza: kahit alin.

Ako: bahala ka basta kukuha ako. “inalis ko yung nakapatong at binigay yung isang inner na ang design coffee float.

Jezza: balik mo to. “yung inalis ko”

Ako; usapan natin abot ko lang yung liner.

Pagdating sa office, sabi ni mam pre mali yung kinuha, ubusin muna yung coca-cola glass. Lumapit sakin at palitan daw. Iniwan ko na, tangna kaya nga may 3-step ladder. Tinuturuan ko maging tamad ang mga to. Kung lagi nalang alibi ng maliit ay di nila abot, tangna wag na tayung mag-hire ng maliliit diba? Sabi nga ni papa joel, ay tanga, kaya nga may hagdan. Ignorance is a word excessively abused by my many.

            Yet on the contrary,

Dumarami masyado ang marunong sa mundo, yung mga taong pag tinanong mo kung marunong magtayo ng bahay, sasabihin sayo ay oo, pero pag nagtayo ng poste ay pabalagbag, di mo alam kung matutuktukan mo o uuwi ka nalng at susunugin mo ang sarili mo sa sobrang badtrip. May mga taong pag tinanong mo sasagot sayo depende, minsan pag inabot ka talaga ng malas sasabihin sayo, madali lang yan, pero pag sinabi mong ipaliwanag sayo, puti na mata mo, wala pa din masabi ang mga ito. Mga buraot ang tawag ditto.

            Opinion ko lang to ha, pag sinabi ng mahal mo na hindi mo sya na-alagaan ng tama, iwan mo na yon, gaguhan na ginagawa nyo, yaya kailangan non, hindi bf o gf, muli opinion ko lang yun, back to regular programing…

help?

            Napanood mu na bas a television ang ngyari sa LEYTE? Sa ka-VISAYA-an, sobra ang dinulot ng bagyong Yolanda, o “typhoon haian”. Mass devastation, hunger, sorrow, hopelessness, any word of pain and grievance that you can imagine was generously cast upon that area by mother gaea. Wala ata akong nakita kundi destruction. Nakakalungkot mapanuod sa tv, nakakabahala yung mababasa ko sa dyaryo, at nakaka ligalig ang nadidinig ko sa radio, sa mga networking site trending ang mga tungkol ditto, pero kung bakit “like” ang ginagawa nilasa mga litrato ng mga kawawawang tao, hindi ko talaga mauunawaan. Parang “like” pa nila yung ngyari.

           

            Pero aminin mo…sang media mo ito nakita?

            Iba talaga ang television, isipin mo, kung di pa natin nakita sat v yung insidente, wala atang kikilos para tumulong, kung di pa kumalat sa mga networking site, wala ka pang kilos na gagawin. Lahat ata ng decision sa mundo naka salalay sa nakikita natin sa tv. Masyado na tayung media oriented, kung di pa natin makikita sa tv, wala pa tayung magagawa.

            Sayang lang, hindi ba? Lahat ng gagawin natin depende sa kung anong dinidikta satin ng Mercado? We are deeply affected by the recent catastrophe and moved by it, seeing those dead carcass makes us weep and mumble upon ourselves, those human being carrying lifeless  corpses unknowingly. Yes, it manage to slip a tear from my eyes, but tell me, weren’t you moved by it? Lahat ng tao sa buong mundo, thirld world country o hindi o tumigil sandal para tignan ang kapatid nila na nasalanta. Madadama mo ang pagmamahal, affection, mula sa bawat bansa na handing tumulong satin, pero kung san napunta yung pera at mga in kind, ay ibang usapan na.

            Pero bakit nga ba, yung ngyari sa leyte ay napansin natin, samantalang yung nagugutom natin na kapitbahay ay wala tayung ginagawa? Sadya lang ba tyumng mga mapag-imbabaw, o nakabatay lang tyu sa nakikita natin sa tv? Harap-harap na natin nakikita yung tugom,kahirapan at kung ano-ano pang senyales ng kawalang pag-asa sa ting paligid epro wala tayong ginagawa, bakit? hindi kasi to pinapakita sa tv, hidni kasi to na feature sa paborito mong programa. Napansin mo ba to?

            Ayus n asana talaga to, kaya lang, masyado na atang naabuso ang salitang ito. Masyado ng umasa ang mga taga doon sa tulong, relief goods at kung ano ano pang bigay. Umalma ang mga taong naapektuhan ng bagyo ng sabihin ng DSWD na titigil na sila sa pagtulong sa mga ito, bagkos, sisimulan na silang turuan paano mamuhay. Hindi nga naman tama na turuan na sial mamuhay habang walang natira ni isa sa kanilang kabuhayan. Pero hindi rin tama na patuloy nilang ikatwiran ang sakuna at umasa nalang sa biyaya. Para sila mga israelita na mamumulot nalang ng mana sa umaga…ayos! Paulanan na nga lang natin sila ng ga-plangganang nutribun tulad ng sabi ni Anthony pangilinan.

weh?

           

Passion…

: a strong feeling of enthusiasm or excitement for something or about doing something

-Merriam-Webster

                                                                                                                                        

            Sabi ng kaibigan kong si Merriam, ito daw yung malalim o matinding pagnanais sa isang bagay na ginagawa. Sa isang madaling salita gustong-gusto mo yung ginagawa mo. Ayos diba? Parang kung iisipin mo, yung “the passion of the Christ” ni pareng mel Gibson,  tila yata may pagka-masokista (sorry for the word) si Jesus, isipin mo naman, passion.

            Isang kaibigan ang nagpa ala-ala sakin ng salitang ito, si maan. Bakit ka nga ba hihingi ng kapalit sa bagay na gusto mong ginagawa? Bakit ka maghahanap ng dahlia sa bagay na masaya kang ginagawa at bakit ka tatamarin sa bagay na gusto mong ginagawa? Sobrang nakalimutan ko na ang salitang to.  Salamt sayo kaibigan.

            Dati hindi ako ngtuturo ng musical instrument sa mga taong gusto lang magpapogi, bukod sa sakit lang sila sa ulo, walng I aasenso sa larangan ng musika ang mga ganito, sa personal kong opinion, incentive mo nalang na maatract ang crush mo kung magaling ka na, pero kung alam mo palang ay D-A-G-A at sobra ka pa kay Sir steve vai magpa-ikot ng gitara o mag head bang at kumain ng gitara, eh umuwi ka na inyo at baka maihataw ko sayo gita ko. Ang mga ganitong tao ay walang pinag iba sa mga lalakeng nakikipaglaro ng volleyball sa mga c-mate nilang babae na hindi marunong pero spike sila ng spike…nakakaburaot. For Gods sake, kung gusto nyo mag papogi dun kayo sa varsity.matino pa yung dalawa kong youth na varsity player, hindi mo aakalain na halimaw sila sa sports nila, dagdag mo pa si jayjay na isang halimaw pa pag dating sa ping-pong.

Mahirap nga naman gawin ang isang bagay na wala don ang puso at isip mo, at isa sa mga rason kung bakit nag-e-excel ang tao sa larangan nya ay…passion. Ngayon naiintindahan ko na kung bkit ayaw na humayo o magbahagi ng salita ng Diyos ang Pastor ko, hands down, wala na kong masasabi.

            Napansin mo ba, pag nag bas aka ng biblia, ang mga propeta naglalakad, nagugutom, binubugbog o kaya pag sinusuwerte talaga, pinapatay. Ang mga apostoles, may gulit trip ata sa pag hayo kung san-san at ayaw paawat kalalakad papunta sa mga tao, ang mga sina-unang misyonaryo bangag ata at inuubos ang lahat ng meron sila makarating lang sa ibang dako para maibahagi ang salita ng diyos, si Tolstoy hindi pari, misyonaryo o pastor ay nagbenta ng lahat ng kanyang ari-arian para ipamigay sa mahihirap. Ang mga pari, pastor at ministro ngayun napansin mo na ba? Oo, nakasunod sila sa daloy ng panahon, may cp, laptop at projector, no offense ako sa bagay nay an, visual aids ika nga. Pero napansin mob a, lahat at ng mga yan ngayun naka tsedeng, motor, at kung ano pa na pede mo maisip na pede nilang sakyan. Nabago na ang job description nila. Noong araw ganito:

right!

            Preachers, Ministers and Priest job description:

            You will be accused of wrong doings in Gods name everday.

            You will be verbally abused over and over again your only incentive is nothing.

You will be emotionally assaulted, physically battered and mentally tortured day and night and if given by chance, you’ll be stoned to death, crucified upside-down or burned alive…guillotine is exclusive at rome only.

            You must endure a lifelong walking without any means of transportation for no one will want to give             you a ride.

            You will be worse than a pauper for you owe nothing.

            Prayer and fasting is your best friend

           

Peor ngayun eto na.

            Monthly salary of ************* with incentive and bonuses tax free!

            Free meal allowance, gas allowance, pantry allowance ____________(insert any allowance that you            can think)

            Free ride (depends on the income of your church)

            You can pesterize your congregation whenever you like, you’re the boss, just like big D.

            You can always pass the burden to your subordinates and just hang around and play PS3

            Sss, philhealt, and pag-ibig are included

passion!

.

            Nakalimutan ko na bakit ako tumutugtog, kung bakit ako gumawa ng blog at kung bakit ako gumawa ng photo blog, dami xadong excuses. sa huli ako lang ang gumagawa ng mga ankla na hihigit sakin patungo sa katamaran at kawalang buhay. Habang nakatunganga ako ditto, ang iba ay patuloy sa pag asenso at pagbabago.walang senyales sa taong tamad, at walang simula ng bagong bukas sa mga taong nabubuhay sa nakaraan. Pasinin natin ang mga Jehovah’s witnesses wala silang new year kaya napag iwanan na sila ng panahon, pero muli, ibang topic na ito. Hindi kao naniniwala na may taong gumagawa ng buong puso sa isang bagay ang humihingi ng kapalit, kung magkaganito, hindi pasyon ang twag ditto, business. Hindi na ko nagtataka kung bakit hindi ganun kadami ang naakit nila, sa personal kong opinion dapat lahat ng pastor my crash course sa people management at marketing strategy. Sabi ng isang pilosopo, kung lahat dawn g nagbabahagi ng salita ng diyos ay tulad ni Hesus, marami ng kristyano ngayun, ang problema? Nabuhay na tayu sa imahinasyon na tao ang lumalapit sa ministro…grow up man, it’s the other way around. Read the bible.

i was just wondering...was stealing a passion?